๏ ใจหมองจันทร์หม่นแม้น...เหมือนไฉน มืดดับดังฟ้าไกล....................กลบเร้น ลองเหลียวอาจดูใด................ได้หนึ่ง....ครั้งอา เห็นแต่น้ำตาเต้น..................แต่งเพี้ยนภาพโสม๚ ๏ พร่ากลายกระเพื่อมพลิ้ว.....กระพือพลัน ฤๅหยดชลเนตรกัน................กดไว้ เล็ดลอดจากทรวงศัลย์............ซบสู่....โสมเอย ชลบอกจนโสมไห้....................โศกหั้นเสมอเรียม๚ ๏ ศศิธรยามโศกเศร้า..........เสื่อมโฉม ยังล่องลอยโพยม....................พยชฟ้า คราเผือเมื่อหนาวโทม-..........นัสท่าว....ถลาแล อยู่แต่เดียวเปลี่ยวล้า...........ปลอดแล้วแก้วขวัญ๚ ๏ พระจันทร์เจ้าหม่นแม้น...เหมือนไฉน ฟ้าดับฤๅเหมือนใจ...............เจ็บร้าว ขอเพียงแค่เห็นใคร............ครู่หนึ่ง...นั้นนอ เห็นแต่ตนตะกายน้าว........เหนี่ยวคว้าความฝัน๚ะ๛ วฤก : ๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
21 กุมภาพันธ์ 2552 14:44 น. - comment id 953762
* จันทร์เจ้าฤาหม่นแม้น....เพ็ญโพยม งามดุจดั่งเคียงโสม.............สู่ฟ้า เคยคลอคู่เล้าโลม...............นางหนึ่ง ขอรักอย่าเหว่ว้า...........สุขได้ดังถวิล๚... โคลงงามมากค่ะ...ขออนุญาติมาแจมนะคะ... คุณหมอหนุ่ย..เป็นอย่างไรบ้าง..สบายดีมั้ยคะ...
21 กุมภาพันธ์ 2552 16:05 น. - comment id 953775
ราชิกา .... ขอบพระคุณมากครับที่นำโคลงไพเราะมาร่วมกระทู้ ผมสบายดีครับ แวะไปเยี่ยมเยือนกันได้ที่ http://drnui.com ครับผม
22 กุมภาพันธ์ 2552 07:32 น. - comment id 954007
พระจันทร์หมองหม่นไหม้.....เหมือนใคร มืดมิดปิดหัวใจ....................ซ่อนเร้น รอตะวันสว่างฉายใย..........เยื่อรัก ฤาปล่อยหัวใจเต้น.............ไม่รู้เหตุไฉนฯ เกี่ยวหรือเปล่าไม่รู้ แต่เราหน้าสู้มั่วเข้ามา อิอิ งดงามขอรับกระผม...
22 กุมภาพันธ์ 2552 09:15 น. - comment id 954014
แสงจันทร์วาดมาดคล้าย โฉมแม่ นวลหน้าลอยเด่นแท้ นิ่มน้อง ยามหลับตื่นถวิลแค่ ได้จ้อง จันทร์แทน จนล่วงแรมจันทร์ร้าง ห่างน้อง หมองตรม ...ร่วมแจมด้วยครับ..อิอิ
24 กุมภาพันธ์ 2552 20:03 น. - comment id 955327
ดีใจได้อ่านโคลง แบบว่านานๆ จะมีงานที่เป็นโคลงบ้าง นุ่มนวล แฝงความหมองได้อย่างน่าอ่านมากๆ ค่ะพี่วฤก