อย่ากลับมาเพราะคิดว่าฉันอ่อนแอ

somebody

ณ วันนั้นวันที่เธอได้อ่ยปาก
จะลาจากตามทางที่เธอฝัน
เธอบอกกล่าวในวันซึ่งสำคัญ
ขอให้ฉันเห็นเธอเป็นพี่ชาย
ภายในใจไหวหวั่นและสุดหวิว
ใบไม้ปลิวร่วงร่นเปรียบใจหาย
ใจทั้งหมดที่มีแทบละลาย
แทบสลายไร้แรงจะหยัดยืน
น้ำตาหลั่งไหลรินอาบสองแก้ม
รักแรกแย้มยากเกินที่จะฝืน
เกินทนช้ำเจ็บปวดความกล้ำกลืน
ใครคนอื่นคงไม่เข้าใจพอ
ไม่ร้องขอเมื่อเธอตัดสินใจแล้ว
ดูแน่แน่วมั่นคงเกินเอ่ยขอ
หมดกำลังใจที่รั้งให้เธอรอ
หมดเวลาจะง้อขอเธอคืน
หมดความหวังพังสิ้นในทุกสิ่ง
ที่เรื่องจริงวันนี้สุดจะฝืน
ได้แต่คอยร้องไห้ไร้แรงยืน
ยากจะฟื้นทำร้ายใจตัวเอง
จมอยู่กับน้ำตาปรับค่ารัก
ที่เหหักเหมือนใจโดนข่มเหง
ไม่กลัวแล้วไม่คิดจะกลัวเกรง
ใช่ว่าเก่งปล่อยใจให้เสียไป
ไม่ดูแลตัวเองและปล่อยปละ
เลิกลดละความเข้มแข็งกลับอ่อนไหว
นับจากวันที่ไม่มีเธอเคียงใจ
เหมือนจุดหมายชีวิตนั้นไม่มี
ในวันนี้เธอคนดีได้หวนกลับ
และช่วยรับปรับใจให้สุขขี
เป็นอย่างไรเข้าใจและรู้ดี
ว่าสิ่งที่เธอทำนั้นฝืนใจ
เธอคงคิดว่าฉันไม่เข้มแข็ง
ไม่กล้าแกร่งที่จะหยัดยืนไหว
จึงกลับมาคอยอยู่เคียงคู่ไป
ทั้งที่ใจเธอนั้นไม่ต้องการ
เอ่ยว่ารักรักฉันนั้นเหมือนกันเก่า
อยากให้เราก้าวเดินเพื่อสืบสาน
เพื่อต่อเติมความฝันเมื่อวันวาน
ก้าวข้ามผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน
ขอจงอย่ากลับมาเพราะเหตุนี้
ฉันยังมีหนทางเดินตามฝัน
แม้ไม่มีเธออยู่คู่ผูกพัน
แม้คืนวันเงียบเหงาไม่เป็นไร
เมื่อตัดใจคิดจะไปอย่าย้อนกลับ
เกินจะรับกลับเหมือนเดิมเข้าใจไหม
ในเมื่อเธอเปลี่ยนแล้วในหัวใจ
แล้วทำไมย้อนกลับรับดูแล
จงไปดีและขอให้มีความสุข
รอดพ้นทุกข์ส่วนฉันอย่าแยแส
ไม่เป็นไรไม่มีเธอฉันไม่แคร์
จบกันแค่นี้พอขอเถอะเธอ