เห็นน้องเดิน..เคียงคู่..อยู่กับเขา หัวใจเรา..แตกสลาย..กลายเป็นผง เขาพาน้อง..เข้าห้อง..พี่ต้องปลง รักนี้คง..สิ้นสุด..หยุดกันที เราเป็นเพียง..ตัวสำรอง..ของน้องรัก ต้องอกหัก..อีกกี่ครั้ง..ช่างสาสม รักคนมี..เจ้าของ..ต้องระทม ความขื่นขม..เก็บไว้เป็น..เช่นบทเรียน โบราณว่า..ผิดเป็นครู..รู้เต็มอก ยังเข็นครก..ขึ้นเขา..เรานั้นฝืน จะไม่ขอ..เป็นสำรอง..ต้องกล้ำกลืน พี่ขอยืน..เป็นหนึ่งใน..หัวใจเธอ
20 กุมภาพันธ์ 2552 15:42 น. - comment id 953387
หากรักคนที่มีเจ้าของแล้ว ก็จักเข้าใจไว้เถิดว่า แค่ได้รักและมีความรู้สึกดีดีมอบให้ ก็เพียงพอแล้ว เพราะความรักไม่จำเป็นต้องได้ครอบครอง เสมอไปค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2552 16:24 น. - comment id 953410
ขอให้สมหวังค่ะ หายอกหักไวๆ
20 กุมภาพันธ์ 2552 18:58 น. - comment id 953480
แวะมาอ่านบทกลอนเพราะๆครับ คงได้แต่อวยพรให้เขามีความสุขนะครับ
25 กุมภาพันธ์ 2552 16:39 น. - comment id 955759
ขอบคุณsomebody ขอบคุณ พิมพรรณ ขอบคุณ เทพธัญญ์ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาอ่านกลอนและแสดงความคิดเห็นครับ