รอรักจากทางไกล ๔

กวีบ้านไร่

ณ ดินแดน แสนไกล ใจแทบขาด	
คิดถึงนารถนวลน้อง ใจห่วงหา
อยู่คองโก ไกลโพน อัฟฟริกา		
ส่งใจมาทุกนาทีที่เคลื่อนไป
ในตอนเช้าเมฆหมอก ลอยต่ำ	
คิดถึงคำพูดจาของ  น้องพิศมัย
ว่าอยู่ห่างอย่าลืมถิ่นแดนไทย		
หากบินไกลอย่าลืมส่งใจมา
	เดินเที่ยวป่า มาเที่ยวเขา เศร้าดวงจิต	
ยิ่งเพิ่มคิด ความห่วงไย ให้ห่วงหา
เพราะเห็นดอกไม้สวยพริ้มงามเกินตา	
อยากจะหยุดเวลาดูความงาม
	ดอกไม้หนึ่งมีดอกสีม่วงแดง	
ก้านแล้งใบ  สงสัยอยากถาม
ว่าเจ้าชื่อดอกอะไร ช่างงดงาม	
ดุดพระพรามกลางดง ป่าพงไพร
	จึงให้ชื่อดอกไม้ที่พบพิศ	
แทนดวงจิตที่คิดถึง คลายสงสัย
ในคำถามว่าเจ้าชื่อดอกอะไร		
ในดวงใจร้องบอก ดอก รัชนี
	เมื่อฟังใจให้ตอบมาใจหายเศร้า	
ที่ตั้งเอารัชนี เป็นชื่อนี้
เพราะแทนรัก แทนใจ  ที่ฉันมี	
กับชื่อนี้ที่แทนรัก จากคนไกล
	ไปสักพัก ใจทักให้มองฝัน	
เห็นพืชพันธุ์ อีกอย่งพาสงสัย
เป็นดอกเหลืองเต็มต้น จนงามจับใจ	
แรงภายในเริ่มตื่นตระการตา
	กลีบดอกเล็กเป็นเกล็ดสีเหลืองสด	
ก้านเลื่อยลดลอดกิ้งไม้ คล้ายจันผา
ใบเป็นฝอย ย้อยระยาง งามจับตา	
งามเกินกว่าจะบรรยายให้ชื่นชม
	จึงตั้งชื่อว่า แทนใจ ใจคิดถึง 	
เป็นชื่อหนึ่ง แทนตั้งแทนใจของผม
มอบให้หญิงรัชนี เจ้า เข้าชื่นชม	
อยู่ใกล้ผม กับแทนใจ ให้ห่วงนาง
กวีบ้านไร่ 
คองโก อัฟฟริกา
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒