แด่คนที่เคยรัก....คนรู้จักที่เคยใฝ่หา คนที่รักที่เคยศรัทธา..คนที่ไม่เคยลืมเลือนหน้าเขาได้เลย อยู่ใกล้หรือไกลจากตรงนี้..หัวใจเคยพลีไว้ไม่เมินเฉย ไม่ซาบซึ้งตรึงใจเหมือนอย่างเคย.....ไม่อยากเอื้อยเอ่ยว่ารักกัน ใจต่อใจเคยมั่นไว้แน่นหนัก....รักต่อรักเคยแน่วแน่วแน่มิแปรผัน จากโค้งฟ้าจรดฟ้าที่จากกัน......ใจต่อใจเคยยึดมั่นแค่นั้นเอง ..........แปลกใจตัวเองนัก....ทั้งที่หมดรักแล้วแต่กลับคิดถึง มีเธออยู่ทุกยามในความคิดถึง......เหมือนเธอเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจ .....แต่ไม่เคยหาเหตุผลมาตอบได้... คือ..ยังรัก..อยู่หรือเปล่าไม่เข้าใจ ...แต่คงไม่เป็นไรแค่......คิดถึงเธอเท่านั้นเอง
3 กุมภาพันธ์ 2552 16:48 น. - comment id 945327
อาจจะเป็นเพราะความผูกพันก็ได้ค่ะ หากเราผูกพันกับใครสักคน ก็ทำให้คิดถึงเค้าได้เหมือนกันค่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2552 10:12 น. - comment id 945673
คิดถึง..เหมือนกันครับ...แต่ไม่รู้จะทำยังไง ..บางทีก็ลืม บางทีก็จำเพราะว่าเป็นแฟนสมัย ป.เด็กเล็กอะครับ
4 กุมภาพันธ์ 2552 11:25 น. - comment id 945703
ผมเองก็เป็นครับ..คนเราเพราะผูกพันครับทำให้เรายังนึกถึงเขาได้แม้จะไม่ได้เจอกัน...บางครั้งก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันครับว่ายังรักอยู่หหรือเปล่า ถือว่าเป็นความทรงจำของใจครับ