ได้ยินเธอมาบอกลา ก็บอกตัวเองว่าเข้มแข็งไว้ อย่าร้องไห้ให้เขาต้องหนักใจ จนกว่าเขาจะเดินไปจนลับตา ทรุดตัวกับพื้นไม่สนใจใคร น้ำตาใสใสเอ่อนองเต็มหน้า ภาพเธอเลือนลางจากสายตา เหมือนกับว่าทุกอย่างพังทลาย ถ้าเธอสงสารฉัน ก็อย่ามองกัน แล้วทำใจแข็งไว้ ช่วยรีบเดินจากตรงนี้ไปไกลไกล แม้แต่เสียงร้องไห้... ...ก็ขอให้ทำเป็นไม่ฟัง
18 มีนาคม 2545 13:54 น. - comment id 41224
ไม่เป็นไรหรอก เราก็เศร้าเหมือนกัน เศร้ามานานแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าต้องเศร้าไปอีกนานแค่ไหน แต่ก็มีกำลังใจเอามาฝากนะ กลอนบทนี้ก็เหมือนจะเข้มแข็งนะ (แค่เหมือน) อิอิ
19 มีนาคม 2545 03:22 น. - comment id 41295
ฮี่ๆๆๆๆ เมือไรจะหายเศร้าละจ๊ะ....