หนาวนี้..พี่หนาวไหม..

ครูพิม

ลมหนาวล่อง  ล่องเจือ  เหลือจะหนาว
พัดกรูกราว  กราวสั่น   ขวัญผวา
กระชับกอด  กอดกาย  ให้ผ้าฟา
หนาวกายา  ครานี้  มิมีใคร

เย็นยะเยียบ  เงียบเหงา  เฝ้าชะแง้
ตั้งตาแล  แลหา  ผวาไหว
ระทดท้อ  ท้อแท้  แพ้หัวใจ
มองทางใด ใดเล่า  ก็เปล่าตา

ละเลาะล่อง  ล่องริน  ถวิลหวัง
ว่าพอยัง  ยังไหว  นะใจข้า
ให้อดทน  ทนนะเจ้า  เหงาชีวา
อุษามา  มาเยือน  อุ่นเรือนเรา

วะวับหวาม  หวามไหว  ให้คิดถึง
ใครคนหนึ่ง  หนึ่งคน  ที่บ่นเหงา
อีกฟากฟ้า  ฟ้ากั้น  นั้นเพียงเงา
แต่ใจเรา  เราใกล้  มิไกลกัน

น้ำค้างลา  ลาไพร  ห่มใบพฤกษ์
ยามค่อนดึก  ดึกดื่น  ตื่นจากฝัน
อ้อมแขนใคร  ใครเคยกอด  พรอดรำพัน
อย่าแปรผัน  ผันไกล  ปล่อยให้รอ

หนาวลมล่อง  ล่องลอย  ละห้อยหา
คอยตั้งตา  ตามอง  น้องร่ำขอ
อย่าลืมฝัน  ฝันเรา  เฝ้าพะนอ
คอยเคลียคลอ  คลอเคียง  ร่วมเตียงนอน...

อยากถามพี่   พี่จ๋า  ว่าหนาวไหม
ห่างกันไกล  ไกลกัน  ฝันหลอกหลอน
กลัวพี่หน่าย  หน่ายแหนง  แฝงใจจร
อย่าได้ซ้อน  ซ่อนใคร  นะใจชาย.....

๑๓  มกราคม  ๒๕๕๒
ผ้าฟา..ภาษาถิ่นเลย  หมายถึง  ผ้าห่มนวม ใส่ผ้าห่มนวม
ทำจากฝ้ายแท้....