โอ้ใจเอ๋ย เจ้าอย่าหลงคารมเขา เจ้าอย่าเอา ความรักที่เฝ้าหา มาเทียบเขา คนหนึ่งไม่มีค่า อย่าเที่ยวเสียน้ำตา ให้คนลวง เจ้าจงหักห้ามใจ ของเจ้าบ้าง ยามอ้างว้าง เขาห่าง ใยอยู่ไหว เผื่อใจบ้าง รักตัวเอง โปรดเถอะใจ ไม่มีใคร รักเจ้า เท่าตัวเอง เห็นเจ้าทุกข์ พาใจให้เศร้าหมอง ไร้คู่ครอง ทุกข์นัก หาไฉน เจ้าเป็นทุกข์ เขาเป็นสุข รักอยู่ใย จงตัดใจ ลืมเถิด ใจเจ้ากรรม อย่าให้เขาได้ใจ ของเจ้าหนา อย่าให้เขารู้ว่า รักแค่ไหน เขาจะสมน้ำหน้า เจ้าประไร รีบเรียกกลับ เถอะใจ อยู่ต่อไปก็เจ็บเอง เจ้าช่างโง่ งี่เง่า นักนะใจ รักคนที่ไม่ รักเจ้า เฝ้าห่วงหา ลืมเขาเถอะ ลืมเขา แล้วจากลา เดินต่อไปข้างหน้า เดี๋ยวหายเอง
8 มกราคม 2552 11:15 น. - comment id 933334
โดนใจเลยอ่า แบบว่าโดนตรงๆๆ กลอนสอนใจยิ่งได้ใจนัก ขอบคุณค่ะที่เขียนกลอนสอนใจในยามนี้ ช่างตรงเหลือเกิน ช่างเศร้าใจนักรักคนที่เขาไม่รักตอบ
8 มกราคม 2552 13:01 น. - comment id 933405
ปล่อยให้โง่ซะบ้างจะได้เรียนรู้ได้ดียิ่งขึ้น บางครั้งบางสิ่งบางอย่าง หากไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่รู้ เรียนรู้ด้วยตัวเองบ้างก็ดีเหมือนกันค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
8 มกราคม 2552 17:20 น. - comment id 933629
เกลียดเจ้าใจเจ้ากรรมทำขายหน้า เสนอหน้าดีนักชักไม่ไหว เผื่อผิดหวังอ้างว้างบ้างนะใจ เผื่อเอาไว้ใจสลายใครดูแล
8 มกราคม 2552 20:18 น. - comment id 933726
บอกกับใจให้รู้อยู่เพื่อรัก แม้อกหักรักเป็นพอเห็นผล โง่เง่าบ้าง..ช่างใจ..ให้อดทน จะส่งผล..ให้ฉลาด..คราพลาดรัก..
8 มกราคม 2552 22:27 น. - comment id 933820
หลากเรื่องราวหลายเหตุผล...คนใจง่าย รักกลับกลายเป็นพิษคิดไม่ถึง เมื่อถูกภวังค์แรกรักเข้ารัดรึง ชั่วเวลาหนึ่งจึงกลับร้อน...ถอนตัวคืน แบบว่า...
9 มกราคม 2552 10:03 น. - comment id 933950
ขอบคุณค่ะ Alto 2 ที่ชอบกลอน ขอบคุณค่ะ พี่กบที่เข้ามาทักทายกัน ขอบคุณค่ะ พิมพรรณที่แวะมาทักทาย ขอบคุณค่ะ ครูพิมที่บอกใจให้... ขอบคุณค่ะ จะไม่เด็ด แบบว่า...ที่เข้าใจเนอะ
18 มกราคม 2552 18:15 น. - comment id 937431
ชอบนะ อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยล่ะ