โอ้ลมหวลนี้ชวนให้....ลุ่มหลง เลาะลัดลงวาบใจให้ไหวหวั่น ประดุจหนึ่งซึ่งสัญญา..เมื่อสายัญ ให้สัมพันธ์...ก่อนลาวาจานาง เพียงชั่ววันพลันพรากจากคำมั่น พี่ประหวั่นนึกกลัวจั่วฟ้าสาง ไม่เห็นเงาเจ้ายุพินสิ้นแสงจาง พี่คลำทางกลับไม่พบ...นพอนงค์ ........แบบว่า...ลืมสิ้นสวาทแล้วหรือไร...
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์ 4 ม.ค. 2552 01:20 น. - ID 121917 
967
4
0
4 มกราคม 2552 04:35 น. - comment id 931726
นางหายไป แล้วยา อย่าได้เศร้า ไม่มีเขา ยังมีเรา กับสองขา ก้าวเดินต่อ ตามหนทาง ที่ตามหา เพียงหวังว่า สักวัน กลับหานาง
4 มกราคม 2552 09:08 น. - comment id 931779
...... ไม่มีคำบรรยายใดๆ..
4 มกราคม 2552 09:51 น. - comment id 931793
นั่นสินะคะ จะแกล้งหรือไม่แกล้ง เข้าข่ายทำให้เราเจ็บทั้งนั้นเลยคะ แวะมาสวัสดีปีใหม่คะ
4 มกราคม 2552 18:23 น. - comment id 931884
โอ้ลมหวลนี้ชวนให้ใจคิดถึง กับคนซึ้งสายสัมพันธ์วันคืนหนาว ภายใต้เมฆฝนของละอองดาว ใจรวดร้าวไม่เคยแสร้งทำแกล้งลืมกลอนเพราะค่ะ
7 มกราคม 2552 10:52 น. - comment id 932813
อาจจะลืมจริงๆ ก็ได้ไม่ได้แกล้งลืม บางครั้งอาจจะมีสิ่งที่ต้องคิดต้องทำ ที่สำคัญกว่าอยู่ก็ได้ค่ะ
8 มกราคม 2552 10:19 น. - comment id 933325
ไม่ได้แกล้งลืมหรอก เดี๋ยวก็มา ช้าซักหน่อยก็อดทนรอแล้วกันค่ะ ไม่อยากให้สิ้นหวัง ไม่มาก็อย่ารอเลยเนอะ อิอิอิ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
