อกเอย ใยเลย ต้องเรียกหา ทั้งรู้ อาญา มิเลี่ยงได้ ริรัก ควักทรวง ติดบ่วงใจ รนหา ฟอนไฟ มาเผาตน แม้นหนี หมื่นลี้ พันปีแสง ตะวันแดง พระจันทร์ มิวันพ้น เรียกว่ารัก ร้ายนัก ชักวกวน หลืบใจ พาลค้น จนเป็นความ เปลี่ยนสี ปฐพี ทวีภพ อำนาจ กลืนกลบ ทั้งดินน้ำ อิทธิพล รักนี้ ช่างเรืองนาม หนึ่งน้ำคำ ทอดเงา เร้าฤดี อันใด จึ่งได้ ยอมจำนน หนีรัก หมื่นหน เพียงเท่านี้ สิ้นแรง แข้งขา มิเหลือดี ยอมแล้ว รักนี้ อย่าซ้ำเติม
24 ธันวาคม 2551 16:39 น. - comment id 928583
เมื่อต้องการรักก็โหยหาเรียกหารัก แต่พอรักสลายหมดเยื่อใยก็ผลักใส อ้างว่ารักทำร้ายทำลายพังทั้งใจ เหลือสุดท้ายที่ผิดก็คือความรัก กลัวความรัก กลัวที่จะรักใครสักคน แต่ว่า... จะมีสักกี่คนที่เรียนรู้และรับรู้ว่า สิ่งต่างๆ ไม่ได้เกิดจากความรักทั้งหมด หากแต่ขึ้นอยู่กับคนที่รักและคนที่ถูกรักด้วยต่างหากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ