เมื่อยามเย็น ตะวันลับ ลงกับหล้า ในราตรีมีจันทรา เป็นเพื่อนเล่น เหมือนอกพี่ ยามหมอง ต้องลำเค็ญ มีเจ้าเป็น คู่คิด มิตรข้างกาย มาวันนี้ พี่มิได้ อยู่เคียงข้าง จำเมินหมาง เจ้าคงคิด ว่าพี่หน่าย ด้วยหน้าที่ รับผิดชอบ เหนือใจกาย ยังมิวาย คำนึงเจ้า เศร้าเหลือใจ ในยามนี้ สิ่งพี่ทำ เหมือนซ้ำเจ้า พี่มันชั่ว มัวเมา มิปราศรัย เจ้าแทบสิ้น ชีวา มาบรรลัย พี่เหมือนใจ เจียนจักขาด อนาถเอย