บุรุษนี้ "ที่รัก"

ฟา

    ลมหนาวพัดผ่าน
เท้าสะท้านไหว
เปลือยเปล่าเกินไป
ซีดไร้แรงยืน
     ลงนั่งม้าไม้
ใต้ร่มใบดื่น
แรงลมพัดคลืน
ลิ่วลื่นร่วงโรย
     หล่นลงตรงหน้า
พาใจระโหย
สิ้นปีใบโปรย
โรยตามเวลา
     แล้วตัวเธอนี่
คนดี ใจจ๋า
เปลี่ยนตามเวลา
หรือว่ามั่นคง
     หว่างเสียงลมหวือ
คือความประสงค์
สื่อออกมาตรง
ส่งพฤติกรรม
    สองขาสูงยาว
ย่อเข่ามองขำ
สองมือกอบกำ
สองเท้าแนบทรวง
     อบอุ่นซึ้งซาบ
มิตรภาพใหญ่หลวง
สิ่งใดทั้งปวง
ล่วงพ้นกลใจ
     สายตาประสาน
ส่งแววหวานไหว
คำตอบของใจ
ส่งไล่ขึ้นมา
      ขอบคุณคนดี
ใจที่มีค่า
รักซึ่งมอบมา
เติมปรารถนาแห่งใจ				
comments powered by Disqus
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    21 ธันวาคม 2551 05:19 น. - comment id 926516

    ต่างกันสุดขั้ว
    อย่ากลัวความต่าง
    สองเท้าก้าวย่าง
    เดินไปด้วยกัน
    
    สองมือประสาน
    เกาะกุมคงมั่น
    ทำตามใจฝัน
    โลกพลันสวยงาม
    
    ฝันอาจเป็นจริง จริง ๆด้วย
  • ปะการังสีฟ้า

    21 ธันวาคม 2551 18:57 น. - comment id 926743

    ฉันฝากหัวใจ
    เอาไว้ที่เธอ
    แล้วอย่ามัวเผลอ
    ทำใจหล่นหาย
      ............................
      แวะมาเยี่ยมค่ะ  11.gif
  • tiki

    21 ธันวาคม 2551 22:29 น. - comment id 926893

    เขียนได้เยี่ยมจริง ๆ ค่ะ
    แวะมาอ่านนะคะ36.gif46.gif
  • krajokngao

    22 ธันวาคม 2551 13:00 น. - comment id 927165

    มีอยู่จริงเหรอคะ
    แบบนี้หน่ะ
    54.gif54.gif
  • ฟา

    24 ธันวาคม 2551 04:38 น. - comment id 928157

    สวัสดี และ ขอบคุณค่ะ
    
    พี่ฤกษ์  ไม่ใช่รายการพี่ต๋อยนะคะ แหม...
    
    คุณปะการังสีฟ้า จะเก็บไว้อย่างดีเลยค่ะ แต่กลัวเจ้าของที่แท้จริงจะมาทวง
    
    พี่tiki ขอบคุณค่ะ ร้างไปนาน ก็เคาะสนิมหนักเลย
    
    คุณkrajokngao มีสิคะ ถ้าเราเชื่อมั่น และอดทนพอ สักวันต้องได้เจอค่ะ
  ฟา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน