เสียงโฮ่ร้องเขาแห่ขันหมากมา น้ำตาเริ่มจะใหลอาบสองแก้ม เขามีงานแต่งกันร้องแสดง โฮ่เสียงแหลมได้ยินมาแต่ใกล ที่ทำได้ทำได้แค่นั่งเงียบเหงา อยู่อย่างเศร้าเก็บตัวไม่ไปใหน รอเวลาช่วงนี้ให้ผ่านไป เร็วเท่าไรยิ่งดีเพราะทรมาน ตกกลางคืนก็มีงานเลี้ยงฉลอง เสียงแซซองดังก้องบอกมาว่า ให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวนั้นขื้นมา แล้วตบท้ายเสียงเชียให้จูบกัน ได้ยินแค่นั้นเจ็บไม่เท่าไร ไม่เท่าได้ยินว่าส่งตัวเข้าหอ ทำให้นึกว่าเขาคงต้องเคลียคลอ พะเน้าพะนอจ่ำจี้กันทั้งคืน แค่คิดก็ร้าวใจเหลือชนาด มานั้งปาดน้ำตาสะอึกสะอื้น ดั่งดวงแดถูกเผาไฟกลายเป็นฝืน เขาคงลืมใครบางคนที่ตรมตรอม
19 ธันวาคม 2551 23:04 น. - comment id 926264
สิ่งที่เรียกกันว่า...ค่าความรัก จะปกปักรักไว้ในสถาน รักที่ปลูกจะพันผูกตลอดกาล ความทรมานในรักจักไม่มี การครองคู่ไม่อยู่ในบริบท หากบุญหมดวันใดจักพ่ายหนี ควรครองรักเท่าจักลมหายใจมี ค่ารักนี้ถึงแน่นแก่นสากล ...ที่ใดมีรัก..ที่นั่นมีสุขครับ..อิอิ
20 ธันวาคม 2551 10:04 น. - comment id 926318
เจ็บ
20 ธันวาคม 2551 16:51 น. - comment id 926431
แฟนเก่าจากลา เราก็หาแฟนใหม่ก็แล้วกัน ใหนๆก็ปีใหม่แล้วขอให้มีความสุขคับ
22 ธันวาคม 2551 08:53 น. - comment id 927007
ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ ชีวิตสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวันนะคะ จะปีใหม่แล้ว สิ่งเลวร้ายต่างๆ ที่เคยผ่านมา อยากให้หยุดมันไว้แค่นั้น อยากให้อยู่กับปัจจุบันและทำมันให้ดีที่สด เพื่ออนาคตที่ดี ไม่แน่นะคะ ในอนาคตเราอาจจะเจอคนที่ดีกว่านี้ก็ได้ค่ะ คิดว่าเรากับเค้าไม่ใช่คู่กัน คนของเรา และคนที่เฝ้ารอเรายังมีคะ