เมื่อลมหนาวพัดหวน..3 (หนุ่มอุดร-สาวคอนศรี)

เทพธัญญ์

หนาวครานี้ ที่หวังไว้ สมใจแน่
หวังรักแท้ แม่ฮ่องสอน วอนเถิดหนา 
หอบใจเปลี่ยว เดียวดาย หลายเวลา
แล้วมุ่งหน้า  มาเที่ยวปาย หมายรักจริง
  สมดั่งใจ ได้พบสาว ราวมนต์ต้อง
โอ้นวลน้อง ผ่องวิไล ใจโดนสิง
หนุ่มบ้านไกล ใจสมัคร รักเจ้าจริง
แม่คะนิ้ง สิงสู่ใจ ให้เพ้อครวญ
   ได้พบรัก ปักสัมพันธ์ เหมันต์นี้
เจอคนดี ที่เมืองปาย สายลมหวน
ลมหนาวพา มาบรรจบ พบเนื้อนวล
ให้ค่ำครวญ ชวนดวงจิต ติดตรึงใจ
   จากต่างแดน แสนห่างไกล ได้มาพบ
สองตาสบ พบเนื้อเย็น เป็นหวั่นไหว
โอ้นวลจ๋า มาจากแคว้น แดนแห่งใด
หนุ่มเมืองไกล ใจต้องมนต์  น้องคนงาม
    ฟังสำเนียง เสียงวาจา คราเอื้อนเอ่ย
แม่ทรามเชย เผยวจี พี่เอ่ยถาม
น้องแหล่งว่า มาจากแคว้น แดนฟ้าคราม
ถิ่นคนงาม นามเมืองคอน ดอนสำราญ
   จึงเอื้อนเอ่ย เผยถ้อยคำ ลำนำว่า
พี่หนุ่มนา มาจากแคว้น แดนอีสาน
หอบใจเปลี่ยว มาเที่ยวปาย หมายเบิกบาน
ใจซมซาน ผ่านหนาวมา อย่าตัดรอน
   โปรดเห็นใจ ให้เมตตา อย่าลวงหลอก
ถ้อยคำบอก ออกจากใจ ใช่หลอกหลอน
หนุ่มอีสาน วานกล่าว สาวเมืองคอน
หนุ่มอุดร วอนขอรัก ปักฤดี
   อยากบอกรัก ประจักษ์แจ้ง แหล่งคำใต้
รักอย่างแรงแหล่งจากใจ ไม่หน่ายหนี
แหล่งไม่ชัด แต่หัดแหล่ง แจ้งวจี
สาวคอนศรี พี่สมัคร รักเม็ดใจ 
   หวังสองใจ ได้เคียงคู่ อยู่เคียงข้าง
เดินร่วมทาง สร้างไมตรี ที่สดใส
รวมกันแน่น แผ่นดินทอง สองสายใย
เป็นหนึ่งใจ ใต้อีสาน ผ่านสองเรา
  ขอขอบใจ ไมตรี ที่มีให้
ที่มอบใจ ให้พี่มา คราใจเหงา
พร้อมหยิบยื่น คืนรักแท้ แก่นงเยาว์
พี่คนเศร้า เอาทั้งใจ ให้คนดี  
  หนุ่มอุดร สาวคอนศรี มีใจมั่น
สัญญากัน จันทร์ดวงเด่น เป็นสักขี
ผูกสองใจ ไม่มีวัน ผันวจี
ผ่านพ้นปี กี่เหมันต์ ไม่ปันใจ
   เหมันต์หน้า สัญญาไว้ จะไปขอ
สาวสะตอ รอหนุ่มนา อย่าหวั่นไหว
แห่ขันหมาก จากอีสาน บ้านพงไพร
มุ่งทักษิณถิ่นขวานไทย ไปแต่งนาง