หากรู้สึก นึกเห็น เป็นทางผ่าน ก็ป่วยการณ์ แนบชิด สนิทสนม คำว่ารัก แจ่มแจ้ง แค่แล้งลม จะชื่นชม ได้อย่างไร ค่าไม่มี
วาสุกรี 5 ธ.ค. 2551 18:09 น. - ID 121066 
2571
4
0
5 ธันวาคม 2551 19:39 น. - comment id 921469
ถ้ามองในแง่ดี การได้เป็นทางผ่านชั่วครั้งชั่วคราวก็ดีเหมือนกันนะคะ ถือซะว่าส่งเขาให้ไปดีไงคะ
5 ธันวาคม 2551 20:32 น. - comment id 921488
สวัสดีค่ะ แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ ถึงเป็นแค่ทางผ่านแต่ก็มีคุณค่าเสมอนะคะ
5 ธันวาคม 2551 21:47 น. - comment id 921515
คำว่ารักมักเห็นเป็นแก่นสาร เพิ่มวงศ์วานเพิ่มรักเพิ่มศักดิ์ศรี อันทางผ่านพ้นไปอย่าไยดี คงจะมีสักวันค่ามั่นคง
5 ธันวาคม 2551 22:23 น. - comment id 921526
สั้นๆแต่สะอึกดี
6 ธันวาคม 2551 12:47 น. - comment id 921673
8 ธันวาคม 2551 12:43 น. - comment id 922203
หวัดดีคับ...คุณ"วาสุกรี" รักจริง รักแท้ หายากชะมัด....นะคับ...หากมัน"ไม่ใช่" ก็สุดที่จะรั้งห้ามใจกันคับ....เห็นด้วยคับ...."รัก"ฤาควร ดั่งไร้ พรมกาล รักเพียงผ่าน ทรมาน จิตแท้ พินิจความ เห็นพาน บ่ รัก ชอบแล คิดเพียงหลง จึ่งแพ้ หน่ายล้วน ลวงใจ
18 ธันวาคม 2551 10:31 น. - comment id 925550
ดอกหาง นกยูง สีแดง ฉาน บานอยู่เต็มฟากสวรรค์ คนเดินผ่าน ไปมากัน เขาด้นดั้น หาสิ่งใด ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้ ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย วานนิ่งเฉย อย่าบ่นอย่าโวยวาย ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึง มาหา ความหมาย ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์ เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป คุณวาสุกรี กลอนนี้เป็นของคุณวิทยากร เชียงกูล รุ่นตั้งแต่สมัย 16 ตุลา ได้มังครับ ไม่ใช่กลอนของผม ผมแต่งไม่ได้ขนาดนี้หรอกครับ แหะ แหะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
