เช้าวันหนึ่งตื่นมาไม่สดใส มองเห็นใบไม้ร่วงใจหล่นหาย นอกหน้าต่างว่างเปล่าเหม่อมองไป โดยไม่มีจุดหมายและปลายทาง กี่วันแล้วที่ต้องเป็นแบบนี้ จะกี่ทีกี่ครากี่ฟ้าสาง กี่เรื่องราวความทรงจำสีจางจาง จะลดเลือนความอ้างว้างภายในใจ ตื่นขึ้นมากี่คราน้ำตาไหล อาบแก้มใสพร้อมใจที่สลาย ภาพเรื่องราวต่างต่างที่มากมาย นานเท่าไหร่จะคลายและหมดลง ทำอย่างไรให้ใจไร้ความรู้สึก ไม่เวียนนึกเรื่องราวที่ลุ่มหลง รักจบสิ้นแต่ในใจนี้ยังคง ห่วงพะวงร้องไห้เนิ่นนานมา ทรมานเสียจนทนไม่ไหว เจ็บปวดใจไม่มีทางรักษา ถลำลึกเกินที่จะเยียวยา ไร้คุณค่าในตัวเองซะเหลือเกิน
krajokngao 4 ธ.ค. 2551 15:34 น. - ID 121036 
751
2
0
4 ธันวาคม 2551 15:49 น. - comment id 921184
อย่าร้องไห้เลยคนดีที่น่ารัก พี่ปกปักรักษาใจให้อย่าห่วง อย่าจ่อมจมหลงลมคนหลอกลวง น้ำตาร่วงห่วงเจ้านะอย่าร้องไห้...ไม่มีเวลา.เข้ามาเลยคะ งานเข้าเยอะมากช่วงนี้
4 ธันวาคม 2551 16:27 น. - comment id 921209
อย่าร้องไห้ได้ไหมใครขอร้อง อย่าสะอื้นนะน้องพี่ร้องขอ อย่าหวั่นไหวคร่ำครวญนวลละออ อย่าพึงท้อสิ้นทางก้าวย่างไป ชีวิตอยู่ต้องสู้ต่อก่อความฝัน ชีวิตอยู่ต้องฝ่าฟันฝันที่หมาย ชีวิตอยู่ก้าวไปได้มากมาย อย่าร้องไห้นะเจ้าอย่าเศร้าใจ เข้มแข็งนะครับ.... เช็ดน้ำตาหน่อย..เร็ว.... ยิ้มยิ้มยิ้มพระจันทร์ยิ้มแล้วนะ ยิ้มซะยิ้มซะนะพระจันทร์ยิ้มให้ ยิ้มซิยิ้มซิอิอิยิ้มซิจอมใจ ยิ้มให้สดใสยิ้มจากใจของเจ้า.. .........สงสัยเราจาบ้า....
4 ธันวาคม 2551 17:31 น. - comment id 921215
รู้สึกว่าช่วงนี้.......อารมณ์กลอนจะโลดแล่นเหลือเกินนะครับ.........เอาไม่อยู่จริง ๆ .......โดยเฉพาะ.......แต่ละกลอนมีแต่เศร้าๆ ทั้งนั้น. อ่านแล้วอยากร้องให้............
5 ธันวาคม 2551 20:09 น. - comment id 921481
เช็ดน้ำตาที่เปื้อนหน้าให้จอมขวัญ เจ้าโศกศัลย์โศกาน้ำตาไหล พี่สงสารเจ้าเจียนจะขาดใจ อาบอุ่นไอให้รักช่วยถักทอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
