กาลเวาลที่เนิ่นนาน ผันผ่านไปกับสิ่งที่ทำ กลับมาเพียงน้ำตาที่รินหยด หมดแล้วความหวังมลายสิ้น มอบความรักหมดทั้งฤทัย ใครเล่าจะเจ็บหากหมดหวัง วันเวลาที่หวังว่าจะช่วยเพื่อดีขึ้น วันปีผ่านไปหมดความหมาย รักมอบให้ไม่ได้ผล คนคนนี้ที่รักยิ่ง มีเพียงคำลาที่ยากจะกล่าว ไม่อยากจากเพราะอาลัย สี่ปีที่ผ่านหมดความหมาย ใครคนนั้นมาทำให้หมดสิ้น ดิ้นรนเพื่อเธอตลอดมา เขามาใหม่ครองใจเธอ เหม่อนั่งมองจันทร์น้ำตาริน คิดถึงเรื่องเก่ากับความหลัง ครั้นจะยื้อแย่งไม่มีผล เธอคนนั้นไม่มีใจดั่งที่หมาย ผ่านไปแล้วยังคำนึงถึงทุกครา เวลาผ่านไปนานยังคิดถึง แม้นความจริงที่บังเกิด แสนปวดเจ็บจำต้องทน
พลายลิขิต ณ เมืองพาน 4 ธ.ค. 2551 01:15 น. - ID 121023 
1308
0
0
5 ธันวาคม 2551 22:26 น. - comment id 921530
สวัสดีค่ะ แวะมาส่งกำลังใจให้นะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
