เธอทอดทิ้ง ปล่อยฉัน ให้เดียวดาย แล้วจะเอา สิ่งใด ในตอนนี้ ย้อนมา เพื่ออะไร ใจไม่มี ฉันชิน ในแบบนี้ โปรดเข้าใจ ยอมรับ ฉันอิจฉา คนอื่นเขา เคียงข้าง พะนอพะเน้า ไม่ห่างหาย ถามหน่อย เธอมีฉัน ไว้ทำไม ไม่ตอบ ก็ได้ ไม่อยากฟัง ไม่ต้องอ้าง ไม่ขอฟัง ยังไม่พร้อม เลิกกัน ฉันก็ยอม ไม่ต้องหวัง เธอทิ้งฉัน เธอทำ รักมันพัง จะให้ฉัน ทนรั้ง ฉันเสียใจ จะโทษฉัน ฉันผิด ฉันก็รู้ ลองไปคิด ทวนดู อีกทีใหม สักแต่มี ตัวไม่มา ซังกะตาย จะมาเอา คืนใจ ฉันไม่มี
21 พฤศจิกายน 2551 23:02 น. - comment id 916415
มีอะไรก็ให้เธอไปหมดสิ้น แม้แต่ใจที่ภังค์ภินท์ก็สิ้นสูญ ฉันไม่มีสิ่งใดให้เกื้อกูล เหลือแต่ความอาดูรที่คุณทำ
22 พฤศจิกายน 2551 07:22 น. - comment id 916467
ชอบคำในกลอนนะตรง ใส ติดตามครับ
22 พฤศจิกายน 2551 10:27 น. - comment id 916523
หนึ่งชีวิต ยกเหมา ให้เจ้าหมด เลือดทุกหยด หมดทุกหยาด ใส่ถาดให้ จิตวิญญาณ หมดตัว หมดหัวใจ ไม่เหลือไร ให้แล้ว เจ้าแก้วตา เหลือแต่เพียง ซากเศร้า ในเงาโศก เหลือแต่เพียง วิปโยค ขวัญผวา เหลือแต่เพียง น้ำใสใส ในสองตา มันไร้ค่า เกินกว่าเจ้า จะเอาไป. เหลือซิ .. เหลือคนรอบข้างที่ให้กำลังใจอยู่นี่นะ..อย่าคิดมากให้ใจหม่นหมอง...
22 พฤศจิกายน 2551 12:01 น. - comment id 916544
ขอบคุณเพื่อนชาวกวีทุกท่านที่เข้ามาอยู่เคียงข้างกันเสมอครับ จากใจเลยครับ