๏ ความผิดหวังครั้งก่อนตอนรักลับ ฉันสดับซาบซึ้งหนึ่งความหมาย "รักตราบสิ้นดินฟ้าชีวาวาย" แค่นิยายตลบแตลงเสแสร้งทำ ค่อยค่อยจูบลูบไล้อิงไออุ่น กลอนบทคุ้นเธอเสนอดุจเพ้อพร่ำ ทุกนัยแนวนั้นล้วนใคร่ควรจำ ฉันโง่งมดื่มด่ำหลงคำเปรย กระทั่งกาลผ่านผันจวบวันนี้ นิยายที่พริ้งเพริศถูกเปิดเผย ร่างซาตานมารร้ายกายคุ้นเคย ที่เอื้อนเอ่ยทั้งปวงแท้ลวงใจ "รักคงมั่นตราบสิ้นจวบดินฟ้า" ถ้อยวิจิตรภาษาคราขานไข เธอฝากพจน์งดงามนิยามนัย แต่เชื่อได้ ฤๅ นั่น.. ฉันรู้ดี ๚ะ๛
17 พฤศจิกายน 2551 21:55 น. - comment id 914777
บางครั้งประสบการณ์ ที่เจ็บปวด ก็ทำให้เราแกร่งขึ้นได้เหมือนกัน แล้ว ถ้าเรามองกลับไป บางครั้ง ก็อดหัวเราะ กับสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้ แม้ว่าขณะหนึ่ง เราคิดว่ามันเจ็บปวด ก็ตามครับ มาทักทายครับ
17 พฤศจิกายน 2551 22:08 น. - comment id 914787
รักคงมั่นสัญญาล่มเพียงลมปาก ถ้อยคำฝากรักไว้กลายเป็นขม เพียงคำลวงบ่วงใจให้ตรอมตรม ครารักล่มขมขื่นกล้ำกลืนน้ำตา รู้นานแล้ว แต่แกล้งไม่รู้อ่ะค่ะ ที่ ๒ รองแชมป์
17 พฤศจิกายน 2551 22:24 น. - comment id 914795
คิดว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิด เหมือนที่เขาโจษจันกัน คงต้องทำใจ แวะมาทักทายคับ
18 พฤศจิกายน 2551 09:19 น. - comment id 914907
เมื่อเริ่มกระจ่าง..เราคงต้องทำใจ..
18 พฤศจิกายน 2551 09:32 น. - comment id 914911
ความผิดหวังครั้งก่อนตอนลักจับ ฉันยังกลับซาบซึ้งถึงความหมาย รักตราบสิ้นดินฟ้าชีวาชาย ใช่นิยายเสแสร้งหรือแกล้งทำ แม้เริ่มรำท่าง่ายขยายยาก กลอนลำบากเมื่อเธอยังเพ้อพร่ำ ทุกนัยแนวนั้นชวนใคร่ครวญคำ แต่ดื่มด่ำไม่เลือกเปลือกก็เชย กระทั่งเลยวันวานมานานเนิน นิยายเดินเรื่องต่อไม่ขอเผย ร่างซาตานมารร้ายต๊าย..เปรียบเปรย ช่างเอื้อนเอ่ยน่ารักชักชอบใจ รักคงไม่ตราบสิ้นจวบดินฟ้า หากรู้พึ่งอัตตาที่มาไหน ขอฝากรักถ้วนทั่วทั้งหัวใจ ว่าเชื่อได้ไขข้องท่องกวี ฯ ขออภัยคิดไปเอง...อะกึ๋ย..นึกว่าเป็นเรา..
18 พฤศจิกายน 2551 11:04 น. - comment id 914935
ยังดีที่ได้รู้ บทเรียนสู้มาสอนสั่ง ที่มีที่มายัง โถมประดังโหมเข้ามา หากเคยเอ่ยคำรัก ก็จำหลักมันดีกว่า คนที่ไร้ราคา ลาเถิดหนาอย่ารกใจ..
18 พฤศจิกายน 2551 11:28 น. - comment id 914954
Forget the past start the new ประโยคนี้เขียนแปะไว้ในไดอารี่ครั้งวัยละอ่อน....ยังใช้ได้ถึงปัจจุบันเลย
18 พฤศจิกายน 2551 12:40 น. - comment id 914974
แหมนะ..ยังไม่มีอะไรสายครับ หญ้าเจ้าชู้ติดชายกระโปรง ดึงออกทิ้งก็จบครับ
18 พฤศจิกายน 2551 19:38 น. - comment id 915166
หลงคารมข่มไม่ไหว บางครั้งก็พลั้งเผลอละเมอไป มากลับใจได้ทัน พลันรู้ตัว อย่าเอามาเก็บไว้ค่ะ ดูแลตัวเองนะคะ
18 พฤศจิกายน 2551 20:59 น. - comment id 915195
รักร้าง มาห่างร้าง.........แรมไกล รักแตก แยกจากใบ .....ดอกเว้น รักดับแผ่ขาดใย ........ต่อติดสายยาง รักมลายห่างเค้น..........เพียงเพราะ คำลวง .............................
19 พฤศจิกายน 2551 21:26 น. - comment id 915703
คุณไร้อันดับ .. :) ในสิ่งที่ผ่านมาแล้ว จะกลับไปเสียใจอีกหน ก็คงไม่ดีนักค่ะ ที่เป็นได้ในปัจจุบัน คือจะต้องไม่ย้อนรอยไปเจ็บปวดอีก คิดงั้นไหมคะ :) คุณเฌอมาลย์ .. ทุ่งทานตะวัน ช่วงนี้จะงามหรือยังคะ อย่าเพิ่งโรยหมดนะ เดือนหน้าอาจผ่านเส้นทางค่ะ คุณวิทย์ .. บางทีใกล้ชิดเสียจนลืมรักษาหัวใจรักค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. อืมม ทำใจ ทำอีกสักสี่ห้าชุดสำรองไว้เลย คุณท่องกวี .. :) เอาน่า ให้ยืมบท ว่าแต่ว่า เชื่อได้จริงอ่ะ คุณยาแก้ปวด .. บทเรียนที่ไม่เคยมีสอนในตอนเป็นเด็กค่ะ คุณโคลอน .. เริ่มใหม่หลายหนแล้วนา .. ปุ่ม start ชักจะไม่ทำงานแหล่วว คุณอินสวน .. สุดยอดเลย ๕๕๕ หญ้าเจ้าชู้ติดชายกระโปรง คิดได้ไงเนี่ย คุณแจ้น .. เผลอวูบเดียว เสียใจไปชั่วชีวิตค่ะ คุณกิ่งโศก .. จะติดต่อสายยางทางไหนดีเอ่ย โทรไปหาก๊อกน้ำดีไหมเนี่ย :)
20 พฤศจิกายน 2551 20:33 น. - comment id 916002
ว่าวจีของคนเพียงลมปาก ยากจะพรากพังพินถิ่นภูผา กลับทำร้ายใจคนเพียงเจรจา เจ้ามาลาทิ้งน้องช้ำระกำใจ ไม่ทราบกลอนบทนี้เขียนแด่ใครรึปล่าวนะขอรับ คิดถึงบ้านกลอนที่สุด