ก่อนเคยกลัวไม่มีคนคียงข้าง ก่อนเคยกลัวอ้างว้างและเงียบเหงา ก่อนเคยกลัวที่มองไปไม่เห็นเงา ก่อนเคยกลัวความว่างเปล่าสุดหัวใจ ก่อนเคยคิดพอใจในไออุ่น ก่อนเคยคุ้นมีคนคอยชิดใกล้ ก่อนเคยมีความหวังกำลังใจ ก่อนเคยได้รักมากมายจากตัวเธอ มาวันนี้หัวใจได้เคืองขุ่น หมดสิ้นลุ้นความรักที่เสนอ ต้องหวั่นไหวเธอห่างหายไม่มาเจอ น้ำตาเอ่อล้นใจจนไหลนอง ต้องตัดใจลืมเธอให้หมดสิ้น ลบลมลิ้นจากเธอให้สิ้นหมอง เปิดโอกาสให้ความสุขมาจับจอง ทุกห้วงห้องของใจได้ยินดี หากยังเก็บยังจำภาพวันเก่า คงต้องเศร้าเสียใจมากกว่านี้ จบมันซะกล้าตัดใจซะที คงไม่มีใครรักเราเท่าตัวเอง
krajokngao 11 พ.ย. 2551 16:59 น. - ID 120356 
749
0
0
13 พฤศจิกายน 2551 07:24 น. - comment id 913318
หวัดดีคับ....krajokngao ก่อนหน้านี้...เป็นอดีต เป็นเส้นขีด...ที่ตามเงา ก่อนหน้า...หากว่าเศร้า ก็เหมือนเงา...คอยติดตาม หลังจากนี้...คือวันพรุ่ง ที่เรามุ่ง...ตั้งคำถาม ค้นหา...ทุกนิยาม ความงดงาม...ต้องค้นดู...ไปเรื่อยๆแระ...อิอิที่เขียนมาอ่ะ...ใช่เลย....ค้นต่อไปครับ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
