เมื่อผ่านพ้น คืนและวัน ที่เปล่าเปลี่ยว ใจเดียวดาย กลับชุ่มช่ำ ดั่งฝนพรำ แต่ฝนใย เปลี่ยนไป ช่างน่าขำ เปลี่ยนเมฆดำ เป็นพายุ ถาโถมมา ปลอบตัวเอง ต้องอดทน เดี๋ยวคงผ่าน รอเพียงกาล เป็นตัวช่วย พัดพาไป กอดตัวเอง กอดน้ำตา กอดหัวใจ แต่ทำไม ไม่อบอุ่น เท่ามือเธอ เมื่อค้น กลับพบ ความหวั่นไหว คิดตัดใจ กลับอาลัย ใยใจช้ำ อยากลบ อยากลืม ทุกคืนค่ำ แต่ทำไม ใจกลับจำ มิหลงลืม แฮ่ๆๆๆ มือใหม่คะ ต่อไม่ได้แล้ว
10 พฤศจิกายน 2551 23:33 น. - comment id 912475
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและส่งกำลังใจให้ค่ะ
11 พฤศจิกายน 2551 09:15 น. - comment id 912559
อารมณ์คนก็เปลี่ยนเวียนดังฝน ถูกใจตนก็ภักดิ์รักด่ำดื่ม ไม่ชอบใจก็ทั้งไปให้เศร้าซึม ไม่ปลาบปลื้มปล่อยนั่งน้ำตานอง หากเข้าใจฝนเปลี่ยนน้ำธรรมดา ก็ต้องหาคนเปลี่ยนเวียนเป็นสอง ธรรมดาเช่นกันสานทำนอง เราจึงต้องเข้าใจให้ทันเกม เมื่อรู้ทันธรรมดาอุราแกร่ง ใครจะแกว่งเปลี่ยนไปใจเกษม อยากจะไปก็เชิญฉันไม่ Claim ถ้าเธอคิดว่าเป็นเกมก็ได้เลย จะร้องไห้ให้เธออย่าเพ้อหวัง อยากเห็นฉันคลุ้มคลั่งอย่างเปิดเผย แต่วันนี้ฉันไม่เป็นอย่างที่เคย ไปได้เลยคนอย่างนี้ดีที่ไป ลองว่าดู...ไม่ทราบว่าเป็นดังจินตนาหรือเปล่า มือใหม่..แต่ดูไฟแรง...55 ดีครับ