คอยด้วยความปวดร้าว ทุกวันฉันนั่งคอยเธอ ณ ที่เก่า มิมีแม้เพียงเงาเจ้าจอมขวัญ คอยด้วยความปวดร้าวเศร้าชีวัน โปรดกลับมาหาฉันเถิดดวงใจ การรอคอยด้วยรอยหวังยังมีสุข ฉันรอย่างท้นทุกข์ทำไฉน เพราะฉันรออย่างไร้หวังพลังใจ ทับถมด้วยหม่นไหม้เข้ามาเยือน โอ้อนาถวาสนานิจจาหนอ อกคนรอหมองไหม้ใครจะเหมือน และวันนี้ความหวังกำลังเลือน เมื่อแสงเดือนฉายส่องท้องนภา เก็บฝันหวังไว้รอต่อพรุ่งนี้ ด้วยความหวังล้นปรี่เธอเยือนหนา คงเหมือนหยาดน้ำทิพย์ธารธารา ที่หลั่งมาชโลมใจหายโศกตรม ฝูงนกกระยางที่แสนรักเคยนั่งดูทุกวันห่างหายไปร่วมสามสัปดาห์แล้วคิดถึงเหลือเกินค่ะ
นรศิริ 5 พ.ย. 2551 05:25 น. - ID 120186 
1100
3
0
5 พฤศจิกายน 2551 07:15 น. - comment id 910551
มานั่งคอยเป็นเพื่อนพี่สาวเช้าวันนี้ ทานข้าวปลาก่อนซีพี่สาวจ๋า ทานเสร็จแล้วไปทำงานด้วยกันนา พลบค่ำมารอคอยใหม่ไม่ปวดใจ
5 พฤศจิกายน 2551 08:07 น. - comment id 910563
กาลเวลาผ่านไปใจยังหวัง คงสักครั้งที่สองใจได้สมหมาย หากฝันล่มคงหมองร้องฟูมฟาย อาลัยสายสัมพันธ์อันเลือนลาง คอยด้วยคนเด้อจ้าเอื้อย
5 พฤศจิกายน 2551 08:54 น. - comment id 910581
การรอคอยที่ไร้ซึ่งจุดหมาย เป็นการรอคอยที่ทรมานที่สุด เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่การรอคอยนั้น จะถึงจุดสิ้นสุดสักที
5 พฤศจิกายน 2551 09:24 น. - comment id 910597
ผมจะช่วยลุ้นอีกแรงให้ว่าที่เจ้าบ่าวคนดีรีบบึ่ง รถกลับมาหานะคับ ให้เวลาเจ้าบ่าวคนนั้นอีกหน่อยก็แล้วกัน เห็นใจคนรอคับ
5 พฤศจิกายน 2551 10:01 น. - comment id 910625
สวัสดีค่ะคุณนรศิริ ขอบคุณที่ไปทักทายฉางน้อยที่บ้านนะคะ กลอนของคุณไพเราะทุกบทกลอนคะ ฉางน้อยอยากทำได้บ้าง แต่ชอบมั่วๆ อิอิ
5 พฤศจิกายน 2551 10:51 น. - comment id 910640
การรอคอย มันแสนทรมานจริงๆค่ะ ขอให้ฝูงนกกระยางบินกลับมานะคะ มาพร้อมกับหอบลมหนาวให้ชุ่มฉ่ำใจเจ้าค่ะ สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณนรศิริ
5 พฤศจิกายน 2551 12:05 น. - comment id 910654
มัวแต่คอย คอยแล้ว คอยอยู่นั่น รอคอยวัน เวลา กลับมาหา ถึงแม้ตัว ห่างไกล ใจห่างครา รอเวลา กลับมา พบหน้ากัน
5 พฤศจิกายน 2551 12:56 น. - comment id 910670
มานั่งรอเป็นเพื่อนอีกคนค่ะ
5 พฤศจิกายน 2551 12:58 น. - comment id 910672
เคยเห็นประจำยังจำได้ เหตุไฉนจึงห่างหายให้ห่วงหา กลับมาสู่อ้อมกอดที่อบอุ่นเถอะแก้วตา อย่าหนีหน้าหลบไปใจอาดูร
5 พฤศจิกายน 2551 16:19 น. - comment id 910736
เลือนความหวังรั้งรอขอสมหมาย ยิ่งคลับคลายสิ้นหวังครั้งห่วงหา ยังไม่อยากหมดหวังเพียรตั้งตา ทั้งที่รู้อยู่ว่าไม่สมปอง ยังมุ่งหมายหล่อเลี้ยงใจให้มีหวัง แสร้งปิดบังข้อเท็จจริงสิ่งทั้งผอง หวังเพียงสุขที่ได้รอขอใฝ่ปอง ใช่จักต้องได้สมหวังดังแรกคิดสวัสดีค่ะนรศิริ แปลกดีนะคะกับเรื่องของความสุขและความหวัง เพราะบางทีความสุขก็ไม่ได้อยู่ที่ความสมหวัง แต่ขอแค่ให้ได้รอก็สุขใจแล้ว
5 พฤศจิกายน 2551 17:29 น. - comment id 910741
คุณยายคับ พอมาบอกว่าคิดถึงนกกระยาง ผมก็นึกถึงภาพคนแก่ที่นั่งเหม่อลอย อยู่คนเดียวทันที คิดถึงสะเปะสะปะสะระตะสารพัน ติดจั่นอยู่ในใจ อิอิ แซวเล่นนะยาย ผมสะบายดี ยายก็คงแข็งแรง
6 พฤศจิกายน 2551 10:12 น. - comment id 910910
คอยแบบนี้ไม่ไหวคะพี่สาวพิมเหนื่อยจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
