กลางดึกดื่น ในค่ำคืน ที่อ่อนล้า มีเมฆหนา เข้าปกคลุม ในความฝัน มีลมพัด เข้ากระหน่ำ โดยฉับพลัน มีตัวฉัน ที่ไม่รู้ อยู่ที่ใด มองรอบกาย ไม่มีใคร มาเป็นเพื่อน มองดูเดือน เดือนก็ดับ ลับลาหาย มองดูดาว ก็ว่างเปล่า แสนเศร้าใจ นี่ตัวฉัน ไม่มีใคร เลยจริงจริง
16 ตุลาคม 2551 01:41 น. - comment id 904822
อย่าเหงาเลยเปรยไปให้หดหู่ เพื่อนมีอยู่มากมายในทั่วหล้า เปิดประตูหน้าต่างระหว่างตา จะเห็นว่าเพื่อนนั้นมันมากมาย ขอน้ำพริกปลาทูด้วยนะจ๊ะ ไหนๆก็ทอดปลากรอบๆมาแระ
16 ตุลาคม 2551 10:08 น. - comment id 904856
ในยามใดที่ใจนั้นอ่อนล้า ห้วงเวลามีแต่ความเงียบเหงา มองดูฟ้าไร้ซึ่งเดือนและดาว ความว่างเปล่าครอบคลุมภายในใจ อาจจะมีอารมณ์แบบนี้บ้าง แต่ทุกอย่างไม่ใช่ไร้ความหมาย แม้ไม่มีใครอยู่เคียงคู่กาย แต่สุดท้ายก็ยังมีตัวเรา ขอแค่เพียงหยุดใจเพื่อไว้คิด คืนมืดมิดใช่ว่าจะต้องเหงา แม้ฟ้าอาจไร้ซึ่งเดือนและดาว จงอย่าเศร้าหมองหม่นในจิตใจ ให้เวลาอยู่กับตัวเองบ้าง ให้ทุกอย่างอยู่กับที่ไม่ไปไหน ตั้งสติมีสมาธิจากข้างใน สิ่งเลวร้ายปล่อยไปกับสายลม ช่วงเวลาดีดีนั้นมีได้ อยู่ที่ใจหากคิดดีก็สุขสม ไร้ซึ่งทุกข์ทำให้ใจต้องตรม ไร้ขื่นขมหากคิดดีตลอดเวลา