...นี่ก็จวน หวนเหมันต์ พรรษาสิ้น สายฝนซาลาผืนดิน สิ้นวสันต์ ลมหนาวหวน ชวนใจหวาม ยามสายัน กายใจสั่น หวั่นอุรา คราต้องลม ลมหนาวหวน ชวนหัวใจ ให้นึกย้อน ถึงคราวก่อน ตอนเหมันต์ อันขื่นขม รอคอยสาว เจ้าจากไกล ใจระทม นั่งอกตรม ขมในทรวง ห่วงคนไกล ได้ข่าวมา ว่าสาวน้อย กลอยใจพี่ เจ้าได้ดี มีอนาคต ที่สดใส มีรถหรู อยู่บ้านโต โก้เกินใคร มีเสี่ยใหญ่ ใจเมตตา มาดูแล คงไปลับ ไม่กลับนา มาเยือนถิ่น จงถวิล บินเตลิด เถิดดวงแข พี่คนรอ ขอระกำ ช้ำดวงแด ขอเพียงแค่ แม่กลอยใจ ไปได้ดี ลืมเถิดหนา สัญญาเก่า เราเคยลั่น คราเหมันต์ จันทร์เดือนเด่น เป็นสักขี จันทร์เจ้าขา ข้ามาอ้อน ถอนวจี สิ้นสัญญี ที่สองเรา เฝ้าสัญญา หนาวครานี้ พี่คงหนาว เหมือนคราวก่อน ต้องกอดหมอน นอนเดียวดาย หลายพรรษา วอนลมหนาว เจ้าจงไป ไม่กลับมา สงสารข้า เถิดหนาลม ข้าขมใจ หากพัดมา ช่วยพาใคร ที่ใจมั่น มีรักแท้ให้แก่กัน ไม่หวั่นไหว หอบไออุ่น กรุ่นไอรัก มาปักใจ เผื่อหน้าหนาวคราถัดไป ไม่หนาวทรวง
3 ตุลาคม 2551 14:18 น. - comment id 901999
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆค่ะ
3 ตุลาคม 2551 15:17 น. - comment id 902023
ขอบคุณครับ คุณแก้วประภัสร
3 ตุลาคม 2551 16:20 น. - comment id 902051
เขียนกลอนเก่งนะคะ ชมจากใจจริงๆคะ ....แต่ถ้าคุณกดอินเทอร์ระหว่างบทให้ห่างกันก็จะอ่านง่ายกว่านี้คะ ..... ปล . หนูตาม่ายลี แต่ยายดี อิอิ แซวเล่นคะ
3 ตุลาคม 2551 17:24 น. - comment id 902076
เมื่อลมหนาวหวนมาพาระลึก ให้คิดนึกถึงครั้งเมื่อยังหวาน แม้จะผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน ยังร้าวรานผลาญใจให้ระทม กาลอดีตกรีดลึกนึกแสนเศร้า ทำกับเราเหงาหงอยคอยเฝ้าขม จากไปแล้วแก้วตาพาใจตรม มิอาจข่มปมรักให้หักคลาย ลืมมิได้ใช่ไหมใจเจ้าเอย ก่อนเราเคยท่องเที่ยวเดี๋ยวนี้หาย เขาจากไปให้ช้ำระกำกาย แสนเสียดายความรักที่ถักทอ
3 ตุลาคม 2551 18:26 น. - comment id 902095
ขอบคุณครับ คุณฉางน้อย และคุณลูกกลิ้ง ที่แวะมาทักทาย
3 ตุลาคม 2551 18:55 น. - comment id 902108
หนาวแล้วหรอค่ะ ที่นี้ฝนตกทู้กวันเลย รักษาสขภาพด้วยนะคร่า ^^
3 ตุลาคม 2551 20:36 น. - comment id 902150
ที่บ้านผมหนาวแล้วครับ มาเที่ยวซีครับ
5 ตุลาคม 2551 14:23 น. - comment id 902539
หวานรับเหมันต์..เลยนะครับ..อิอิ.. งดงามครับ..ทั้งคำและความ..
5 ตุลาคม 2551 16:00 น. - comment id 902559
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆๆจ้า
10 ตุลาคม 2551 12:40 น. - comment id 903726
ไม่รู้จะติรัย.เพราะไม่มีที่จะติเลย..