ไม่ว่าเราเข้าเดินบนทางไหน ล้วนแล้วเจ็บทุกข์ใจใช่อาจหนี ทางราบเรียบไร้โศกนั้นไม่มี ใยต้องเลือกแต่ทางที่เจ็บหัวใจ ไร้แล้วหรือฤาต้องผ่านสายธารทุกข์ ใยต้องลุกแล้วเดินเหินห่างหาย ใยไม่มีทางที่ไม่ให้มลาย ใยไม่วายต้องเลือกเดินสักทาง ไม่มีแล้วหรือไรไร้ทางเจ็บ ต้องเดินเก็บภาพวาดอันบาดหมาง อยากจะพบจบเจอทางสายกลาง ที่อาจวางตัวได้ไม่อายใจ หากเลี้ยวซ้ายคล้ายเป็นเราที่เฝ้าเจ็บ ต้องทนเสพทางไร้สุขยากลุกไหว หากเลี้ยวขวาเธอก็เจ็บระรานใจ เหตุใดไม่มีทางอื่นฝืนชะตา
29 กันยายน 2551 22:33 น. - comment id 900730
ไปทางสายใต้ใหม่ดีไหมคะ อาจไม่เจ็บ อิอิ
29 กันยายน 2551 22:49 น. - comment id 900734
แนะนำ ทางสายกลางค่ะ ดีที่สุด อิอิ
29 กันยายน 2551 23:14 น. - comment id 900741
คิดอะไรมาก เดินตามทางที่หัวใจต้องการ เมื่อหัวใจมันเริ่มอ่อนล้ากับการเดินทาง สมองก็จะพาเราไปในทางที่ถูกเอง สู้ๆ
30 กันยายน 2551 01:37 น. - comment id 900754
ขอบคุณครับที่แนะนำ อยากเจอทางที่ไม่เจ็บจังเลย ฮะๆ
30 กันยายน 2551 12:41 น. - comment id 900872
เส้นทางที่เจ็บจะนำไปสู่เส้นทางสว่าง "สวัสดีครับ"
30 กันยายน 2551 21:00 น. - comment id 900997
สวัสดีครับกลอนเพราะนะครับ
3 ตุลาคม 2551 09:14 น. - comment id 901882
เชื่อว่าไม่มีใครทำให้เราเจ็บได้นอกจากตัวเราเอง ย้อนคิดดุนะคะ เริ่มจากที่ตัวเราเองนั่นแหละทุกิสิ่งทุกอย่าง มองโลกในแง่ดี ชีวิตเราไม่ได้มีแค่วานนี้ วันนี้ เท่านั้น เรายังมีพรุ่งนี้ที่รอเราอยู่ เชื่อว่าสิ่งดีดีสามารถที่จะเกิดขึ้นได้กับทุกคนเสมอ สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือตัวเราเองต้องรักตัวเองค่ะ