สายลมโชยพัดมาพาใจเศร้า สายลมเหงาพัดมาพาใจไหว สายลมอ้อนวอนว่าอย่าอาลัย สายลมไล้คลอเคลียเลียน้ำตา ดึกดื่นคืนหนาวดาวร้างไร้ ไม่มีใครคู่เคียงเพียงห่วงหา บ้านหลังเก่าไร้เงาเหงาเอกา คนที่ยืนอยู่เหว่ว้าน้ำตาริน เหงาข้างในเข้าไปในใจผอง เหงาร่ำร้องโหยไห้ไม่สูญสิ้น เหงาอ้างว้างเดียวดายคล้ายพังภินทร์ เหงาอาดูรสูญสิ้นทั้งวิญญา น้ำตาหลั่งมาใช่เรื่องแปลก ผิดตรงที่ไม่อาจแยกความห่วงหา รักหรือไรทำไมยังศรัทธา เหงาหรือไรน้ำตาจึงหลั่งริน
ไม้หอม 27 ก.ย. 2551 14:33 น. - ID 119138 
1113
4
0
27 กันยายน 2551 15:19 น. - comment id 900008
อันความเหงานั้นคงอยู่คู่กับฉัน เพราะว่ามันเริ่มเข้ามาตอนห่างหาย เขาไปไกลจากฉันทั้งใจกาย แล้วสุดท้ายกลับกลายเหงาเข้ามาแทน
27 กันยายน 2551 15:37 น. - comment id 900012
อ่านแล้วเหงาจัง อิอิ
27 กันยายน 2551 18:29 น. - comment id 900031
คงมิใช่แค่เพียงรู้สึกเหงา คงเพราะเราไม่มีใครอยู่เคียงข้าง คงเป็นเขาที่เคยรักไม่จืดจาง คงอ้างว้างเพราะเขาไปไม่กลับมา
28 กันยายน 2551 08:19 น. - comment id 900117
เหงามากมิครับ... มาเร๊ว!! กินขนมแก้เหงากัน ซื้อมาเยอะแยะเลย....แบ่งกันๆ
28 กันยายน 2551 08:36 น. - comment id 900122
..ไพเราะมากด้วยดิคะ.... เรนแวะมาทักทายนะคะ..
29 กันยายน 2551 16:59 น. - comment id 900572
หน้าส่วนตัว
อย่าเหงานะ มานั่งเป็นเพื่อนแว้วค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
