วันนี้ ที่เดียวดาย รอยยิ้มที่หายไป...

แบ่งแบ้ง

สุดคิดถึงคนึงนักที่รักพี่
สุดวจีที่เอ่ยเคยพร่ำหา
สุดหัวใจที่ยังรักต้องตรึงตรา
ที่อยู่กับกานดาหมดหัวใจ
     ไม่มีแล้วรอยยิ้มที่พริมเพร้า
ไม่มีแล้วสองเราเจ้าห่างหาย
เหลือแค่คืนค่ำนี้ที่เดียวดาย
เหลือเพียงชายใจสลายไม่รู้ความ
   เพราะเหตุใดไม่เอนนอนลงหมอนนุ่ม
เพราะเหตุใดใยต้องกลุ้มสุ่มคำถาม
เพราะเหตุใดใจต้องคิดพยายาม
ต้องติดตามถึงรักนี้ที่มลาย
  วันคืนเก่าเมื่อสองเราอยู่เคียงคู่
ยังรับรู้เรื่องราวรักไม่เหือดหาย
เวลานี้ที่พี่เคยไม่เดียวดาย
วันนี้กลายกลับไม่มีที่เหมือนเดิม
หัวใจฉันมันขาดหายตายไปหมด
ละลายหยดหมดไปใช่อาจเสริม
รอยยิ้มฉันมันไม่สุขเหมือนเดิม
ผู้ที่เติมแต่งไว้เธอหายไป				
comments powered by Disqus
  • มนุษย์คนนึง

    27 กันยายน 2551 11:18 น. - comment id 899915

    10.gifซึ้งได้อีกก่า
  • K_ENG

    27 กันยายน 2551 15:16 น. - comment id 900007

    เศร้าจังเลย
    
    เข้าใจนะความรู้สึกนี้
  • รัมณีย์

    28 กันยายน 2551 09:41 น. - comment id 900137

    10.gif10.gif10.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน