วันนี้ ที่เดียวดาย รอยยิ้มที่หายไป...
แบ่งแบ้ง
สุดคิดถึงคนึงนักที่รักพี่
สุดวจีที่เอ่ยเคยพร่ำหา
สุดหัวใจที่ยังรักต้องตรึงตรา
ที่อยู่กับกานดาหมดหัวใจ
ไม่มีแล้วรอยยิ้มที่พริมเพร้า
ไม่มีแล้วสองเราเจ้าห่างหาย
เหลือแค่คืนค่ำนี้ที่เดียวดาย
เหลือเพียงชายใจสลายไม่รู้ความ
เพราะเหตุใดไม่เอนนอนลงหมอนนุ่ม
เพราะเหตุใดใยต้องกลุ้มสุ่มคำถาม
เพราะเหตุใดใจต้องคิดพยายาม
ต้องติดตามถึงรักนี้ที่มลาย
วันคืนเก่าเมื่อสองเราอยู่เคียงคู่
ยังรับรู้เรื่องราวรักไม่เหือดหาย
เวลานี้ที่พี่เคยไม่เดียวดาย
วันนี้กลายกลับไม่มีที่เหมือนเดิม
หัวใจฉันมันขาดหายตายไปหมด
ละลายหยดหมดไปใช่อาจเสริม
รอยยิ้มฉันมันไม่สุขเหมือนเดิม
ผู้ที่เติมแต่งไว้เธอหายไป