หลับตานิ่ง เนิ่นนาน... นึกถึงคืนวันเชื่องช้า ความรู้สึกรุมเร้าตลอดเวลา หัวใจไม่ชินชาซักที เริ่มปะติดปะต่อก่อร่าง เป็นเงาเรื่อรางระยับสี แต่เงาสีดำกลับย่ำยี สอดสลับกับสีอำไพ โลกหล้าอ้าแขนบรรเจิด แสนเพริศพิไลยิ่งใหญ่ แต่แสงสีทองส่องใจ แต่งแต้มเหงาไว้จีรัง ....สุข กับเศร้า หวานและเหงาเคล้าความหลัง เงาเหงาเจ้าคอยคืนรัง กลับฝังลงบนกลางใจ ไม่กล้าปะต่อก่อติด ความคิดหยุดความชิดใกล้ ห่างเหินให้เหมือนคนไกล อยู่กับเศร้าเหงาใจช่างมัน หลับตานิ่ง เนิ่นนาน... ผ่านวันผ่านคืนโศกศัลย์ นิ่งเสียรู้สึกผูกพัน หยุดวารให้ลับไปกับเรา กับคืนเหงาๆ
19 กันยายน 2551 08:59 น. - comment id 896859
เอ้า จะเปลี่ยนสีซักหน่อย ไม่รู้ติดมาได้ไง ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ อิอิ แก้ไม่เป็นซะด้วย ช่วยที
19 กันยายน 2551 09:39 น. - comment id 896871
สุข เศร้า คละเคล้ากันนะคะ
19 กันยายน 2551 09:41 น. - comment id 896873
สวัสดีค่ะคุณแจ้น เป็นเงาเหงาในใจส่วนลึก ที่มาจากอดีต ต้องหาเพื่อนใหม่ค่ะ จะได้ไม่ต้องจมอยู่ในอดีต อิอิ ขออนุญาต แนะเรื่องเปลี่ยนสีนะคะ จากเดิม font color=#280060>...เงาเหงา... เข้าไปล็อกอิน แล้ว เข้าบทกลอนที่แต่ง แล้ว เข้าแก้ไข เปลี่ยนชื่อกลอนเป็น ...เงาเหงา... ระหว่าง 280060 และ > จิตรำพันได้เคาะเว้นวรรคไว้หนึ่งตัวอักษรนะคะ ถ้าจะก๊อปไปวาง ก็ลบตัวที่เว้นวรรคไว้ด้วยค่ะ หากแก้ไม่ได้ก็ขออภัยค่ะ..อิอิ
19 กันยายน 2551 10:11 น. - comment id 896889
ความเหงา..และเงียบ..มันอาจรู้สึกอาดูรก็จริง.. แต่บางที...มันทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น แวะมาเพราะคิดถึงคะ
19 กันยายน 2551 10:18 น. - comment id 896901
นี่แหละเหงา นั่นแหละเหงา นี่แหละความจริงที่ได้เจอ เจ็บปวดทรมาน ลึกลงข้างในใจ เหมียววว
19 กันยายน 2551 10:21 น. - comment id 896907
เหงากับกลิ่นไอ .. ความหลัง จากวันที่ความรักพัง .. เหลือเพียงฉันที่ยังเหงา อยากรู้เหมือนกัน .. เธอจะรู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า .. เมื่อสิ้นสุดความเป็นเรา หรือหัวใจเธอว่างเปล่า .. ไม่เคยมีเงารัก .. มาทักทาย แวะมาทักทายค่ะ
19 กันยายน 2551 10:57 น. - comment id 896923
ความเงียบเหงา ย่อมมีวัน ที่ผันผ่าน ดูวันวาน มันเคยเป็น เช่นวันนี้ อย่าเหงาเลย จงเริงรื่น ชื่นชีวี วันพรุ่งนี้ ย่อมจะมี วันเปลี่ยนแปลง
19 กันยายน 2551 11:30 น. - comment id 896947
เหงา...ไม่มีวันหยุด แวะมาทักทายจ้า
19 กันยายน 2551 17:22 น. - comment id 896999
สวัสดีค่า คุณแจ้นเอง แวะมาอ่านกลอนค่า เพิ่งลงจากดอยยย ฝากที่อยู่ไว้ที่เมล์โลดค่ะ จะส่งไปให้ (อะโวกราโด)
19 กันยายน 2551 18:03 น. - comment id 897013
คุณเพียงพลิ้ว เอ สุขอย่างเดียวคงไม่มีรสชาติเน๊าะ ขอบคุณที่แวะมาเสมอๆค่ะ
19 กันยายน 2551 18:06 น. - comment id 897015
คุณจิตรำพัน ขอบคุณค่ะกับคำแนะนำ ได้เพื่อนใหม่ในบ้านกลอนนี่แหละค่ะเลยเลิกเหงา แต่แก้ข้อความทำไม่ได้ค่ะ ช่าวมันเน๊าะ
19 กันยายน 2551 18:08 น. - comment id 897016
น้องแบม อ่ะนะ ดูเป็นผู้ใหญ่จัง คิดถึงเช่นกันค่ะ
19 กันยายน 2551 18:20 น. - comment id 897023
คุณแมวแต้ม เหงาจริงๆด้วย
19 กันยายน 2551 18:22 น. - comment id 897026
คุณพริ้มเพรา แต่งกลอนเก่งจังค่ะ เค้าคงไม่รู้สึกมั้งคะ เพียงแต่เราอ่อนไหวมากไปน่ะ
19 กันยายน 2551 18:24 น. - comment id 897029
คุณเฌอมาลย์ มีเพื่อนอีกคนหนึ่งล่ะ คนเหงาๆอิอิ
19 กันยายน 2551 18:26 น. - comment id 897032
คุณคนบนเกาะ รอวันพรุ่งนี้อยู่ค่ะ(วันหยุด)อิอิ หวังว่าฝนคงไม่ตกนะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายเสมอๆค่ะ
19 กันยายน 2551 18:28 น. - comment id 897036
คุณน่าน นามเมือง นั่นซีคะ แต่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพักผ่อนขอให้มีความสุขนะคะ
19 กันยายน 2551 18:31 น. - comment id 897040
คุณครูกระดาษทราย รูปน่ารักอีกแล้ว รุ้งก็สวยมาก แจ้นไม่เหงาแล้วค่ะคุณครู
19 กันยายน 2551 18:33 น. - comment id 897042
น้องนัท ไปทำอะไรบนดอยคะ เหนื่อยมั้ย แล้วหาวัตถุดิบเขียนเรื่องสั้นด้วยป่าว
19 กันยายน 2551 19:42 น. - comment id 897096
น้ำผึ้งเคยหวานพาลเปลี่ยนขม เข้ามาทับถมย้อนคืนหลัง อดีตรักถึงตายไร้เพพัง วันนี้ความหวังยังคงมี เหงาจนคอตกเลยนะครับ(ดูรูปเป็ดนะ)
19 กันยายน 2551 20:51 น. - comment id 897115
มาสัมผัสกับความเหงาๆค่ะ
19 กันยายน 2551 21:19 น. - comment id 897129
มา..ด้อมๆมองๆ ความเหงาด้วยคน อะนะ
19 กันยายน 2551 22:00 น. - comment id 897171
.. ความเหงาดั่งเงาเศร้า ใจปวดร้าวกลับพลิ้วไหว ดั่งนกหลงราวไพร สุดหวั่นไหวจะคืนคอน แต่งแต้มแซมดอกฝัน เฉกสีสันวาบสะท้อน ความรักถูกตัดรอน สีเทาอ่อนครอบคลุมใจ เดือนแรมแต้มโลกหมอง มีอาจมองจันทร์ไสว มืดใดสนิทใน ก่อนหลับไหลในน้ำตา สวัสดีจ้า..คืนนี้อยู่ที่พะเยานะ..ขอรับ..อิอิ..ไปไม่ถึงเชียงรายอีก.. ดูแลสุขภาพนะ...
19 กันยายน 2551 22:52 น. - comment id 897192
เหงาเป็นลีลาของจิตใจ ที่เลื่อนไหลจากสุขสู่ซึมเศร้า แก้ได้ด้วยกำลังใจผองเพื่อนเรา ที่ส่งให้คลายเหงาไม่เศร้าซึม. ...จึงเป็นกำลังใจให้ครับ...
19 กันยายน 2551 23:39 น. - comment id 897213
คุณชัยชนะ อดีตผ่านไปแล้วค่ะ โห มีแซวนะคะ เหงาจนคอตก เป็ดเค้าหลับค่ะ ดีใจที่แวะมาค่ะ คุณช่ออักษราลี ขอบคุณที่แวะมาค่ะ สบายดีนะคะ คุณกิ่งโศก ด้อมๆมองๆได้ค่ะแต่เข้าใกล้มากเดี๋ยวน้ำตาเล็ดนะ อิอิ คุณ พี่ฝากฝัน มาเติมความเหงา เศร้าให้อีกนะเนี่ย ว้า มาไม่ถึงเชียงรายซักที คุณ tv ขอบคุณในน้ำใจไมตรีที่มีให้กันเสมอมาค่ะ ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงและนอนหลับฝันดีนะคะ
20 กันยายน 2551 00:10 น. - comment id 897223
ทีละนิดละน้อยค่อยก่อร่าง จากเงาจางร่างแบเป็นเส้นหนา สุขและทุกข์คืบคลานผ่านเวลา เขียนลวดลายช้าช้าลงที่ใจ ไม่อยากคิดปิดป้อง..เหมือนจ้องจับ ไม่อยากรับ..เหมือนรีบยื่นมือใส่ ไม่อยากดู..เหมือนรู้อยู่แก่ใจ ไม่อยากไขว่..เหมือนไล่คว้าทุกอารมณ์ เส้นร่างเหงาเข้ามาคราเงียบเหงา เป็นรอยเงาลายเส้นที่ขื่นขม วาดไปตามความมืดแห่งช้ำตรม ส่วนผสมสีคล้ำเพราะช้ำใจ เส้นรอยสุขปลุกปลอบรอบร่างเหงา วาดปุยเมฆบางเบาให้ฟ้าใส ลากลากเส้นเชื่อมจุดสะดุดใจ เป็นดอกไม้สวนใหม่ที่งามตา ในภาพสุขมีทุกข์อยู่ซ่อนเร้น มีรอยเงาให้เห็นใต้พฤกษา นี่แหละคือเรื่องจริงของชีวา ต่างแต่ว่าใครจะมีมากกว่ากัน สวัสดีค่ะน้องแจ้น
20 กันยายน 2551 19:21 น. - comment id 897567
ร่วมแจม..เหงาด้วยคนนะครับ ความเหงามักเกิดพร้อมๆความอ่อนโยน อย่าเหงานานนะครับ
20 กันยายน 2551 21:22 น. - comment id 897624
หลับตานิ่ง อย่างนี้ ปกปิดหลบลี้รอยเศร้า ที่ซ่อนอยู่ในใจเรา กลัวใครอื่นเขารู้นัย เหินห่างและร้างเลือน กลบเกลื่อนด้วยสุขสดใส หากแต่แววตาอาลัย ปิดบังซ่อนใจ ไม่ได้เลย
21 กันยายน 2551 00:53 น. - comment id 897682
ยอดเยี่ยมครับ
21 กันยายน 2551 14:08 น. - comment id 897895
สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว บทกลอนพี่สอนใจได้มากจริงๆ แจ้นคงต้องพยายามทำชีวิตให้มีความสุขมากกว่านี้เพราะสุดแต่ใจเราจะกำหนดใช่มั้ยคะ ขอบคุณพี่มากค่ะ คุณอินสอน นั่นซีคะ เวลาเราอ่อนแอทีไร ความเหงาเข้ามาโจมตีทุกที ต้องเข้มแข็งไว้เน๊าะ ขอบคุณที่แวะมาแจมค่ะ คุณนิลวรรณ ปิดบังความรู้สึกตัวเองไม่ได้ซักที อิอิ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ คุณน้องน้ำผึ้ง ถ้าไม่ได้รับความห่วงใยจากน้องพี่แจ้นคงแย่กว่านี้แน่เลยค่ะ ขอบคุณที่คอยใยเสมอๆค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะ
21 กันยายน 2551 16:09 น. - comment id 897933
คุณรัมณีย์ ผ่านคุณมาได้ไงไม่รู้ หายไปไหนตั้งนานคะ สบายดีรึเปล่า ขอบคุณที่แวะมาค่ะ