อยู่ลำพัง นั่งคนเดียว เปลี่ยวดวงจิต ใจเพ้อคิด จิตเหม่อลอย คล้อยหวั่นไหว มันหนาวกาย คล้ายจะป่วย ระทวยใจ ทำอย่างไร ก็ไม่หาย คลายอาการ บางค่ำคืน ฝืนข่มตา พาให้หลับ แต่มันกลับ ไม่หลับตา น่าสงสาร ลึกข้างใน ใจดื้อรั้น มันต้านทาน ทรมาน ปานจะให้ ใจละลาย เหมือนว่าเรา เฝ้าเลื่อนลอย คอยบางอย่าง ที่ยังค้าง ระหว่างใจ ไม่เลือนหาย คอยความหลัง ในครั้งก่อน ย้อนทักทาย เพื่อให้หาย คลายอาการ ผ่านคืนวัน คนมากมาย คล้ายเพียงเรา เฝ้าเหว่ว้า ลมพัดพา มาโดนกาย คล้ายใจสั่น ช่างหนาวเหน็บ เจ็บปวดใจ ให้รำพัน จะผ่านวัน อันโหดร้าย ได้ไหมเรา อาการนี้ มีใครหนอ พอแก้ได้ นี่ใช่ไหม ใครเขาเพรียก เรียกว่าเหงา แล้วจะมี วิธีใด ให้บรรเทา ให้ใจเรา ทนเหงาได้ ไม่ร้อนรน
เทพธัญญ์ 17 ก.ย. 2551 13:27 น. - ID 118847 
2713
2
0
17 กันยายน 2551 15:10 น. - comment id 896468
ตอนนี้ไม่เหงาแต่เริ่มหงุดหงิดแว้วค่ะ แบบว่าฝนตกไม่หยุดสักที กลัวน้ำจะท่วมอ่ะ
17 กันยายน 2551 15:25 น. - comment id 896472
โอ้ความเหงาเนาในหัวใจเปลี่ยว เพียงโดดเดียวเดียวดายใต้สายฝน แอบซุกซบหลบหนีลี้ผู้คน เกินจะทนหม่นหมองนองน้ำตา
17 กันยายน 2551 19:13 น. - comment id 896512
เหม่อมองดาวพราวฟ้าคราคืนค่ำ ยิ่งตอกย้ำเหงาเยือนเตือนใจฉัน ท่ามพายุโหมกระหน่ำช้ำชีวัน หลบไม่ทัน...เหงาเยือน..เหมือนเช่นเคย..
18 กันยายน 2551 19:03 น. - comment id 896749
เหงา..ไม่มีวันหยุดแวะมาทักทายค่ะ
19 กันยายน 2551 19:30 น. - comment id 897089
อยู่กับความเหงาบ้างก้ไม่แปลก มันไม่แยกจากกันวันหวั่นไหว อยู่คนเดียวให้เปลี่ยวดายเหงาหัวใจ อยู่กับใครก็เปล่าดายให้อาวรณ์ คนมันเหงาทำอย่างไรก็ยังเหงา แม้ข้างกายของเราเหงาสะท้อน อยู่กับใครไม่เกียวเหงารานรอน น้ำตาสั่นให้ใจคลอนนองน้ำตา ใคคืนคำร่ำหาน้ำตาไหล ไม่มีใครในหัวใจให้เหว่ว้า ในค่ำคืนมืดมิดปิดชีวา เหงายังมากรายใกล้ให้เจ็บจม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
