ต้องพ่ายแพ้...แก่ใจ...ไปทุกที คิดหลบลี้.....หนีหน้า..อำลาร้าง แต่มิเคย...เลยสักหน...จนหนทาง เพียงออกห่าง..หัวใจ...ก็ไร้แรง อยู่กับชํ้า...ซํ้าแล้ว...ก็ซํ้าเล่า มีความเหงา...เคียงกาย...ใช่เสแสร้ง เหมือนละคอน...ตอนเศร้า..เราแสดง ที่เขาแกล้ง...กํากับ...ต้องรับไป ไม่เคยเปรย...เอ่ยบอกใคร...ว่าใจเจ็บ เฝ้าแต่เก็บ...ความรู้สึก...ส่วนลึกไว้ ต่อให้ปวด...รวดร้าว...สักเท่าใด นี่แหละใจ...ของตน..ต้องทนเอา ก็เพราะรัก...ปักจิต...คิดแล้วหน่าย เจ็บเจียนตาย...อายคน...ทนหมองเศร้า ช่างกระไร...ใจช้ำ...ทำตัวเรา เพราะมัวเมา...เขาไม่แคร์...แม้ชายตา เมื่อแพ้พ่าย...พ่ายแพ้...ได้แต่หวัง เพียงหนึ่งครั้ง...ครั้งหนึ่ง...ซี่งโหยหา ให้รักสม...สมรัก...สักคราวครา อย่าร้างลา...ลาร้าง...อย่างที่เคย.
15 กันยายน 2551 22:46 น. - comment id 895937
16 กันยายน 2551 11:49 น. - comment id 896010
ไม่ชอบดูละครเศร้าเลยค่ะ ชอบดูตลกๆมากกว่าค่ะ
16 กันยายน 2551 15:51 น. - comment id 896054
มาชมละครค่ะ มีผ้าเช็ดหน้ามาด้วย
16 กันยายน 2551 17:57 น. - comment id 896086
สวัสดีค่ะ สักวันคงเจอคนเข้าใจ..ละคอนต้องมีจุดจบ เป็นกำลังใจให้ค่ะ............
16 กันยายน 2551 20:23 น. - comment id 896155
ก่อนเคยชิด ชิดใกล้ แล้วไกลห่าง ต้องแรมร้าง ร้างไร้ ใจเจ้าเอ๋ย เพราะเคยรัก รักลา มาล่วงโรย หักใจโหย โหยไห้ ตัดใจจร แวะมาร่วมแสดงละคอนค่ะ
16 กันยายน 2551 21:46 น. - comment id 896198
ทุกบทตอนละครเศร้าเราก็โศก ดูอับโชคโลกหมองสิ้นผ่องศรี ขอเพียงใจอย่าท้อต่อชีวี คงจะมีคนเห็นค่า..อย่าปรารมย์..
17 กันยายน 2551 07:44 น. - comment id 896263
ละครตอนเศร้า....แต่ขอให้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งนะคะ
17 กันยายน 2551 10:38 น. - comment id 896303
เศร้าจริงด้วยคะ
18 กันยายน 2551 19:09 น. - comment id 896752