จำใจก้าว เท้าจาก ด้วยใจเจ็บ ด้วยหนาวเหน็บ เนื้อคำ กระหน่ำโหม ยากจะทน ท้นท่วม อ่วมทรุดโทรม แรงถาโถม ถมจม จำจากลา หาได้ใช่ ใคร่คิด ทรยศ หาใช่ปด เพื่อปัด แห่งโทษา หาใช่เรียก ร้องกระเฌอ เพ้อเมตตา หาใช่ร้อง เพรียกหา ความเห็นใจ หูไม่หนวก ตาไม่บอด เห็นสดับ ทุกสิ่งรับ ทราบด้วยจิต เพียงคิดได้ ทุกอย่างเห็น เช่นเธอบอก ตอกย้ำใย ทุกอย่างเป็น เช่นใคร บอกกล่าวมา ขอทนเจ็บ เหน็บร้าว หนาวสะท้าน แม้ซมซาน ซ่านซม ระทมล้า ขอหยัดยืน ฝืนทน ต่อชะตา เพียงบากหน้า สู้คน ชนทั้งมวล จะเจ็บร้าว เท่าฟ้า ผ่าฉีกแบ่ง คงตะแคง แรงยืน หัวเราะร่วน เพราะไม่ปวด ไม่เจ็บ ไม่เซซวน เพราะเจ็บเกิน กว่าล้วน เจ็บใดใด
11 กันยายน 2551 23:34 น. - comment id 894971
จำใจก้าว เท้าจาก ด้วยใจเจ็บ.... เพราะมากๆครับ ฟังคล้ายกลอนกลบทสักอย่าง แวะมาอ่านกลอนเจ็บๆแต่เพราะดีครับ
11 กันยายน 2551 23:58 น. - comment id 894981
จะทนเจ็บเพื่อใครอะไรเล่า ในเมื่อเขามองค่าเราไม่เห็น ปล่อยเขาไปตามใจอยากจะเป็น จะไปเล่นหลอกล้อจะท้อใจ...
12 กันยายน 2551 06:35 น. - comment id 895028
ใจเอ๋ยใจใยเจ็บจนเหน็บหนาว ใยปวดร้าวนักหนาเกินกว่าอ้าง ดั่งสายรุ้งจรุงฟ้ากลับมาจาง บนเส้นทางแห่งรักกลับหักพัง
12 กันยายน 2551 06:36 น. - comment id 895029
สุดเกินกว่าจะเจ็บ.... ต้องหนาวเหน็บเดียวดายคว้างกลางลมเหงา มีร่มเงาเศร้าลั่นทมตรมเพื่อนเรา คอยเยี่ยมเย้าปลอบใจให้ทุกวัน....
12 กันยายน 2551 08:47 น. - comment id 895072
เจ็บเกินเจ็บอย่าเจ็บนานผ่านไปเถิด คงไม่เกิดเรื่องราวย้อนก่อนหรอกหนา มาร่วมเก็บลืมความปวดกันสักครา พี่ชายจ๋าลืมความเจ็บเก็บบทเรียน อย่าเศร้านานน๊า(พิมไม่คิดว่าต้องมาพูดแบบนี้อะ)ทั้งที่ตัวเองเคยเจ็บเกือบไม่อยากมีชีวิตอยู่อะ) แต่ตอนนี้อาจจะเจ็บอยู่แต่รู้ตัวว่าเจ็บคะ
12 กันยายน 2551 09:07 น. - comment id 895080
จงเข้มแข็ง และกล้าจะผจญกับความเจ็บ และเก็บไว้เป็นบทเรียน อย่าใส่ใจกับคนที่ไม่เห็นค่า...อย่าท้อถอยนะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
12 กันยายน 2551 09:56 น. - comment id 895089
เมื่อลมพัดไป ไม่เคยหวลมา อดีตที่ผ่านไป แล้วใยจะกลับคืน หนทางข้างหน้า นั้นยังกว้างไกล แล้วใย ต้องมาช้ำใจให้กับมัน หากว่าเราลองสู้ ความหวังใหม่ มองโลกให้สุขสันต์ คงต้องมีสักวันเป็นของเรา "ท้อได้นะคะ แต่อย่าถอย"แบมเป็นกำลังใจให้ค่ะ กลอนเศร้าอีกแย้วคนดี
12 กันยายน 2551 10:04 น. - comment id 895093
ความเจ็บปวดร้าวใจไปให้ผ่าน พอเนิ่นนานความเจ็บก็จางหาย เป็นบทเรียนชีวิตแทบมลาย เริ่มต้นใหม่สดใสใจเบิกบาน สุขเกินกว่า..จะเจ็บ สุดจะบรรยาย....
12 กันยายน 2551 10:49 น. - comment id 895100
ไพเราะมากครับ เน้นอารมณ์ ถึงความรู้สึก
12 กันยายน 2551 11:04 น. - comment id 895115
เจ็บเกินจะเล่านะคะ
12 กันยายน 2551 14:32 น. - comment id 895165
ชา......ไปแล้วเปล่าคะ เจ็บจนเกินเจ็บ....
12 กันยายน 2551 16:35 น. - comment id 895240
อย่าประนามหยามหยันกันแสบแสน ไม่เหมือนแม้นเคยรักกันหนักหนา เพียงจำเป็นเห็นต่างจึงร้างรา หาใช่ว่าทรยศหมดรักกัน สวัสดีค่ะกิ่งโศก มาอ่านกลอนเศร้าเคล้าเพลงหวานๆ ในวันที่ครึ้มฟ้าครึ้มฝน
12 กันยายน 2551 20:42 น. - comment id 895328
คุณแสงเหนือ..ขอบคุณที่แวะมาอ่านกลอนเจ็บๆ แต่อย่าเจ็บเช่นกิ่งโศก นะ.. ไม่ใช่กลบทหรอกครับ..
12 กันยายน 2551 20:44 น. - comment id 895330
หวัดดีครับพี่ยา.. ..นั่นนะสิ เราจะเจ็บเพื่อใครเล่า... ขอบคุณนะครับที่แวะเข้ามาอ่านและร่วมแต่งบทกลอน สอนใจกิ่งโศก
12 กันยายน 2551 20:46 น. - comment id 895332
หวัดดีครับพี่ฝากฝัน ผู้พเนจรไปทั่วฟ้าเมืองไทย..แอบอิจฉา.. ..ความรักคงเหมือนกับ ปักเสาสักต้น บางครั้ง ต้องลมมันย่อมล้มได้ ผมจะพยายามตั้งเสารักต้นใหม่ ให้ได้พี่
12 กันยายน 2551 20:47 น. - comment id 895333
Salukphin ขอบคุณ สำหรับบทกลอน ..ประหนึ่งปลอบขวัญ ให้..คนจิตกระเจิงให้รู้ตัว อิอิอิ
12 กันยายน 2551 20:49 น. - comment id 895335
. คุณเฌอมาลย์ ... กิ่งโศกดันจดจำอันสิ่งที่ไม่น่าจำอะนะ.. รอ สายธาราแห่งกาล...มาลบเลือนมัน
12 กันยายน 2551 20:51 น. - comment id 895337
น้องพิมญดา..เอย.. กิ่งโศก จักลบรอย..หมองไหม้ครังนี้ ให้หายไวไว.. .น้องพิม..มาเมืองหลวง ..ระมัดระวังตัวด้วย..
12 กันยายน 2551 20:52 น. - comment id 895339
คุณแจ้นเอง.. ขอบคุณ ทุกคำ ปลอบใจ.. ขอให้คุณแจ้น จงพบแต่ความสุขในชีวิตนะครับ
12 กันยายน 2551 20:53 น. - comment id 895340
คุณแบม..ใช่แล้ว ท้อแท้ได้ แต่อย่าถอย... ขอบคุณที่แวะมาร่วม ร่ายบทกลอน นะครับ
12 กันยายน 2551 20:55 น. - comment id 895342
คุณนกยูง..ใช่แล้ว.. สุขกันเถอะเรา..เศร้าไปทำไม.. เพลงนี้ แว่วๆ เข้ามาอะนะ อิอิอิ
12 กันยายน 2551 20:56 น. - comment id 895343
คุณนาคะพรรณ.. ขอบคุณนะครับที่แวะเข้ามาอ่าน ก้อได้กำลังใจจากเพื่อนในบ้านละครับ ติชม..มันทำให้เกิดกำลังใจ..ในการเขียนกลอน..
12 กันยายน 2551 20:58 น. - comment id 895345
คุณเพียงพลิ้ว.. ขอบคุณมากมาย..ที่เข้ามาอ่านกลอนกิ่งโศก..
12 กันยายน 2551 20:59 น. - comment id 895346
คุณโคลอน..ดีนะเป็นแค่ ชา..ถ้ากาแฟ..คงยิ่งกว่า.. ล้อเล่ง..ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ
12 กันยายน 2551 21:01 น. - comment id 895347
พี่ดอกแก้ว ..ขอบคุณที่มาร่วมเขียนกลอนนะครับ. ฝนตกทุกวันเลย..มีตกหนักจนไปทำงานสาย 2 วันแย้ว อิอิอิ พี่ดอกแก้วสบายดีนะครับ
12 กันยายน 2551 21:03 น. - comment id 895351
มีพาสเตอร์กี่กล่องละ..อิอิอิ..ขอบคุณมากที่เอื้อเฟื้อ..นะครับ.. จะใช้ยา กี่ขนาน จึงจะหาย ..........000.......................
12 กันยายน 2551 23:20 น. - comment id 895399
จำใจจาก เพราะใจ ไม่อยากเจ็บค่ะ
13 กันยายน 2551 07:28 น. - comment id 895454
หวัดดีครับคุณนิลวรรณ ..จากไป เพราะจะไม่เจ็บ อืม.. ว่าแล้วรับกาแฟเช้าๆ ครับ
13 กันยายน 2551 10:56 น. - comment id 895502
ความเจ็บจะเป็นบทเรียนที่ดีให้เราเรียนรู้ชีวิตเพิ่มขึ้นค่ะ.... เป็นกำลังใจให้นะค่ะ...
13 กันยายน 2551 16:55 น. - comment id 895551
กิ่งเอยกิ่งโศก กิ่งจงโยกทุกข์ถมให้จมหาย กิ่งอย่าเศร้าอย่าอาลัยในรักมลาย ตราบลมหายใจยังเต้นมิเป็นไร สาวสวยรวยเสน่ห์เท่ห์สนิท จงมาพิชิตใจกิ่งโศกจนสดใส สาวใดหนอสดสวยรวยน้ำใจ จงอย่าได้มองข้ามความดีเลย จำกันได้บ่ อิอิ
13 กันยายน 2551 22:31 น. - comment id 895637
ขอบคุณ ลิลลี่ขาว..นะครับ.ที่แวะมาให้กำลังใจกัน อิอิ
13 กันยายน 2551 22:33 น. - comment id 895638
บุหงารำไป ใครหนอ นะคนนี้ อ่านวลี คงคล้าย ใครคนหนึ่ง.. หากไม่ได้รับเมลย์ คงนึกไม่ออกอะนะ..จำได้แย้ว..ขอบคุณมากครับ สำหรับบทกลอน
13 กันยายน 2551 22:46 น. - comment id 895640
... เจ็บไปบ้างบางหนสร้างคนสู้ อย่าได้รู้บูชาความผิดหวัง ทุกย่างก้าวหนาวเหน็บเจ็บประดัง อย่าหยุดยั้งทดท้อต้องขอลอง(อีกที) โทษทีครับ..มาช้าไปหน่อย...เครื่องมันไม่สะดวกซะเลย... แต่ดีกว่าไม่มานิ...สู้ๆๆๆๆๆ... ความเจ็บๆๆ..ออกไปๆๆๆๆ
14 กันยายน 2551 19:38 น. - comment id 895747
ขอบคุณพี่ฝากฝันมากมาย.. อุตส่าห์มาเม้นให้อะนะ ซาบซึ้ง ๆๆๆ