บัวงามชูดอกออกบานไสว ดอกโยนโอนเอนไปในสายน้ำ กบเขียดร้องดังพี่เจ้าเฝ้าเอ่ยคำ ดุจเอื้อนอำคำรักสุดจำนรร ดวงตะวันชิงพลบหลบลาฟ้า ทั่วสุธามืดลับดับสีสัน วัวควายถูกต้อนกลับบ้านผ่านแสงจันทร์ เหลือเพียงฉันนั่งรำพึงอยู่เดียวดาย นั่งพิงหลังเอนกายชายตลิ่ง เพลงอ้อยอิ่งลอยจากทุ่งด้านท้าย จิตระทึกนึกหวั่นกับเสียงชาย ช่างไม่อายร้องเพลงออดอ้อนเรา สำเนียงหวานร้องเพลงมาคราฟ้าหม่น เหมือนอ้อนใครสักคนให้หลงเขา ฝากเพลงมาหอมแก้มเราเบาเบา เท่านี้เราก็ไหวหวั่นสะท้านอาย ลมระโรยโชยแก้มแกมรังแก แกล้งกันแท้รังแกไม่ห่างหาย คืนนี้เราสุดเหงาทั้งใจกาย อยากบอกรักผู้ชายเจ้าของเพลง
8 กันยายน 2551 17:51 น. - comment id 893881
ฝากเพลง..นี้มากับสายลม ฝากความระทม.. ทุกข์แน่น.. ในหัวใจ ถึงใครคนหนึ่ง.. ที่อยู่ แดนใกล จำเสียงนี้ได้..หรือไม่..ว่าใครเหล่าเคยร้องคลอ... ป่านนี้..แก้วตา..หลับหรือยัง ห่วงคนอยู่หลัง..เข้าบ้างหรือเปล่าหนอ หรือลืมว่าใคร คนนี้ คอยรอ รอด้วยหัวใจ ที่ฝ่อ สุดท้อและน้อยใจ...
9 กันยายน 2551 00:10 น. - comment id 894035
วันไหน.. ถ้ามีเวลาว่าง ส่งเมล..มาบ้าง อย่าทำเงียบไป กลัวความว้าเหว่ จะหันเหดวงใจ ลืมเพื่อนคนอยู่ไกล ทิ้งให้นั่งกินน้ำตา....