เสียงหัวเราะ .. รอยยิ้ม นานแล้วที่ไม่ได้สัมผัสกลิ่น .. ไหวหวาน ที่ผ่านมา .. ต้องจมอยู่กับรอยน้ำตา .. และความเหว่ว้าของวันวาน ผ่านมาแล้วไม่รู้กี่วันคืนที่ทรมาน .. จมอยู่กับความร้าวราน .. หัวใจ หายใจเพื่อรอวันที่เธอ .. กลับมา ทุกอณูความห่วงหา .. ไม่เคยให้ใครก้าวข้ามเข้ามา .. ชิดใกล้ รูปเก่าๆ ของเรา .. ถึงแม้จะทำให้เพิ่มพูนความเหงา .. แต่ไม่เคยวางไว้ไกล รู้ไหม .. ในทุกๆ ความเป็นไป .. เธอยังคือใคร .. ที่ฉันรอ กลับมาได้ไหม ถ้าในวันนี้เธอยังไม่มีใคร .. กลับมาเติมเต็มหัวใจ .. ให้คนที่ทดท้อ ทุกลมหายใจ .. และทุกเยื่อใย .. มีเหลือไว้เพียงวันสุดท้ายของการรอ เธอคงมาพัดพาความเหงา .. ความทดท้อ .. ให้จากไกล ถ้าชีวิตฉัน .. ไม่มีเธอ ฉันเองก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบเจอเรื่องราว .. ของใครคนไหน เพราะฉันมีเธอเป็นหนึ่งเดียวแล้ว .. ในโลกของหัวใจ เธอคืออุ่นไอ .. เชื่อไหมว่าฉันรักเธอนั้นหมดใจ ชีวิตเล็กๆ ที่ไม่ยิ่งใหญ่ .. แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันภูมิใจ .. คือการรักเธอ . . . S o M e - O n e - L o V e - Y o U . . .
1 กันยายน 2551 12:50 น. - comment id 891620
ได้รักก็พอ ....แต่อาจจะท้อบ้าง คิคิ เป็นแบบนี้เสมอค่ะ
1 กันยายน 2551 17:16 น. - comment id 891673
แวะมารอเป้นเพื่อนค่ะ
1 กันยายน 2551 19:28 น. - comment id 891707
เพียงพลิ้ว รักข้างเดียวก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ.... แต่ว่าไม่ท้อหรอกนะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ พิมพ์แก้ว ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ
1 กันยายน 2551 19:49 น. - comment id 891709
ถ้าบางคร้งอะไรที่ทำให้ความคิดติดลบ ก็นั้งหลับตา มองดูใจเราและลมหายใจว่าทุกวันนี้อยู่เพื่ออะไร และเพื่อใคร และทำไปทำไม
1 กันยายน 2551 21:23 น. - comment id 891724
KANNIKA_PUKKY ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ แต่ในบางครั้ง เวลาที่อยู่คนเดียว ก็อดทีจะนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ไม่ได้ ดีใจที่แวะมาทักทายค่ะ
2 กันยายน 2551 05:41 น. - comment id 891803
มาอ่านค่ะ หวานจังเลย หวานปนเศร้า
3 กันยายน 2551 11:30 น. - comment id 892184
ช่ออักษราลี ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ แค่เขียนกลอนแล้วมีคนแวะทักทาย แวะอ่าน ก็รู้สึกดีจังเลยค่ะ
3 กันยายน 2551 13:53 น. - comment id 892234
เยี่ยมมากเลยค่ะ...ซึ้งกินใจ...เหลือเกิน.. ได้ใจ..อย่างนี้..ได้ใจ.. แวะมาให้กำลังใจ..ชอบค่ะ..ชอบ..
3 กันยายน 2551 15:43 น. - comment id 892254
หากบางความรู้สึก มันปริ่มไปด้วยความสุข ก็จงรักษาไว้นะคะ แต่เมื่อไหร่ที่มันเป็น ความรู้สึกที่ตรงกันข้าม ก็ลืมมันเสีย...