ไม่ทันรู้ตัว

คลื่นซัดหัวใจ


                                  ครั้งแรกที่ได้ประสบพบเจอหน้า
                               รู้สึกแปลกในอุราว่าหวั่นไหว                   
                               เหมือนเป็นคนที่ฟ้าส่งมาตรงใจ                  
                               เมื่อชิดใกล้ใจก็สั่นไปทุกครา
                                  กว่าจะได้รู้ตัวก็มัวเปิ่น
                               มัวทำเมินเดินหนีในทีท่า
                               กว่าจะรู้ว่ารักเธอเสมอมา
                               ก็สายเกินจะเยียวยารักษาทัน
                                  กาลเวลาพ้นผ่านนานแค่ไหน
                               มิอาจผันเปลี่ยนไปใจของฉัน
                               ถึงกี่ปีกี่เดือนกี่คืนวัน
                               ฉันก็ยังรักมั่นเพียงแต่เธอ				
comments powered by Disqus
  • เพื่อนคนหนึ่ง

    29 สิงหาคม 2551 18:18 น. - comment id 891105

    แม้ประสบพบกันนานสักแค่ไหน
    ใจเธอไม่ผันแปรไปเปลี่ยนเป็นอื่น
    ถึงจะส่งใจถึงกันทุกวันคืน
    เธอคงยืนเคียงข้างฉันดั่งเพื่อนเอย
  • การัณยภาส

    29 สิงหาคม 2551 21:34 น. - comment id 891128

    ไม่รู้ตัว เพราะมัวเมิน ทำเหินห่าง
    จึงอ้างว้าง ร้างรารัก จักโหยหา
    อดีตนั้น ที่ผันผ่าน เนิ่นนานมา
    จึงรู้ค่า ว่ารักเธอ เสมอไป

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน