ฉันอาจทำอะไรที่ผิดพลาดไปบ้าง อาจกำลังเดินหลงทางทำตัวสับสน อาจทำอะไรที่ไม่ถูกใจใครบางคน ขอให้เธออดทนอภัยให้ฉันที ฉันก็แค่มนุษย์คนธรรมดาที่อาจเคยทำผิด ขอเธออย่าคิดเคืองโกรธหรือโทษฉัน ผิดไปแล้วขอโอกาสอย่าโทษกัน ขอแค่นั้นไม่มากไปใช่ไหมเธอ ก็แค่อยากให้เธอเข้าใจฉันสักนิด อย่าถือติดชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน ผิดบ้างถูกบ้างเป็นธรรมดาของผู้คน ให้โอกาสสักหน...ผิดถูกปะปน "เพราะฉันก็แค่คนธรรมดา"
27 สิงหาคม 2551 23:05 น. - comment id 890346
ให้โอกาสเสมอค่ะ อิอิ
28 สิงหาคม 2551 00:49 น. - comment id 890370
เข้าใจแล้วคร่า ^^ ให้โอกาสและให้อภัยเสมอ(จริงจริ้ง)
28 สิงหาคม 2551 06:04 น. - comment id 890394
จะพยายามเข้าใจนะคะ ให้อภัย ให้โอกาส แม้ผิดพลาดไมว่ากัน ดีไหม ดีไหม อิอิ
28 สิงหาคม 2551 07:06 น. - comment id 890406
ต้องทำให้เธอเข้าใจให้ได้ก่อนค่ะ โอกาสจะตามมา อิอิ แวะมาแซวค่ะ
28 สิงหาคม 2551 08:54 น. - comment id 890425
น้องกานต์ ยอดเยี่ยมค่ะ ขอบคุณจริงๆ ยกให้เป็นกวีบ้านกลอนท่านหนึ่งเลยค่ะ ถ้าได้พยายามทำอะไรแล้วไม่มีวันเข้าใจก็คงทำใจได้อย่างเดียว คืนก่อนพี่ฝันไม่ดีฝันว่าคนที่ไม่เข้าใจเราเขามีรูปร่างหน้าตาแปลกไปไม่เหมือนเดิม คล้ายเป็นลางบอกเหตุว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเราไปเสียแล้ว วันนี้ก็วางใจค่ะ...วางใจ..........วางไว้ที่ปลายฟ้า
28 สิงหาคม 2551 09:48 น. - comment id 890448
ฉันอาจทำผิดพลาดลงไปบ้าง อาจเดินทางหลงผิดคิดสับสน อาจจะทำอะไรที่วกวน ขออีกหนอภัยให้ได้ไหมเธอ ฉันก็แค่มนุษย์ธรรมดา อย่าถือสาฉันเลยคนเคยเผลอ ผิดไปแล้วให้โอกาสคนเผลอเรอ อยากจะเจอเธอยกโทษให้ฉันที ก็แค่อยากให้เข้าใจฉันสักนิด อย่าถือติดผิดพลาดไปในวิถี ผิดถูกบ้างแต่ก็รักเธออยู่ดี ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนคนธรรมดา ลองดูใหม่ให้โอกาสวาดฝันก่อ ฉันคอยรอคำตอบเธอละเมอหา อยากชดใช้ที่เคยผิดตลอดมา ปรารถนาขอแก้วตายกโทษเถิด... พิมแวะมาแจมกลอนคะพี่กานต์..สดๆๆร้อนๆๆเพิ่งยกออกจากเตา..อิอิ
28 สิงหาคม 2551 11:59 น. - comment id 890516
ขอเพียงแค่..ความเข้าใจ เราอาจจะไปกันได้อีกหน แต่อย่าอยู่ทนอยู่ด้วยคำว่าอดทน เพราะมันจะฝืนความรู้สึกจนเกินไป แวะมาทักทายค่ะ
28 สิงหาคม 2551 15:44 น. - comment id 890615
ขอขอบคุณ... น้องสุ กับ น้องมีน ว้า!! "เสมอ" นี่เป็นใครกันนะ มีแต่คนให้โอกาสเสมอ คริๆ เป็นคนขี้เล่นน่ะครับ กระเซ้าเย้าแหย่กันนะ อย่าถือสาจ๊ะ ขอบคุณน้องทั้งสองที่ทักทายกันเสมอมาตรงนี้ครับ คุณกันนาเทวี การให้โอกาสคนเป็นสิ่งที่ดีครับ บางครั้งเราอาจเสียโอกาสดีดีไป... เพียงเพราะเราปิดโอกาสที่จะให้โอกาสคน เอ๊ะ!! อ่านแล้ว งง มิครับ ~~ คุณแจ้นเอง คราวหน้าถ้าแวะมาแซวอีก อย่าลืมเอาขนมติดมือมาด้วยนะครับ แซวกันไปกินกันไป เพลินออก ว่าแล้วก็ชักจะหิว หนมอยู่หนาย พี่ออ สวัสดีครับ พี่ออ อ่านแล้วแอบยิ้ม คริๆ นานๆจะมีคนชม อ่านคอมเม้นต์พี่ออ กานต์นึกถึงกลอนบทเก่าที่เคยแต่งไว้บทนึงน่ะครับ วันนี้เอามาฝากไว้ให้อ่านเล่นๆกันนะครับ ............................... "คนแปลกหน้า...ที่รู้จักกันดี " เสียงคำกล่าวลา... กับใบหน้าที่คุ้นตาดูเรียบเฉย คำบอกลาสั้นๆง่ายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย กับวันนี้แววตาที่คุ้นเคย...ดูเปลี่ยนไป ~~~~~~~~~~~~~ ยอมรับว่าหัวใจรู้สึกกลัว... จังหวะหัวใจเปลี่ยนเต้นรัว...รู้สึกหวั่นไหว ยอมรับว่าหัวใจยังไม่พร้อมที่จะเปลี่ยน... "เป็นคนห่างไกล" แต่จะฝืนดึงรั้งเธออย่างไร...แม้ในใจยังรักดังเดิม ~~~~~~~~~~~~~ สิ่งที่รู้สึกได้กับวันนี้... ฉันก็แค่ "คนแปลกหน้า" ที่เธอเคยรู้จักดีใช่ไหม อยากบอกว่าหัวใจมันเจ็บ...ไม่พร้อมกับการลาจากไป ไม่พร้อมจะเป็น "คนแปลกหน้า" ของใคร "ที่เคยรู้จักกันดี" ~~~~~~~~~~~~~~ น้องพิม อภัยให้แล้วครับ กลับมาเร๊ว!!! กลอนยังอุ่นๆอยู่เลย สดๆร้อนๆจริงๆครับ ขอบคุณนะครับพิม สำหรับกลอนเพราะๆที่นำมาร่วมแจมกัน คุณน่าน นามเมือง ฉันพร้อมเสมอที่จะเข้าใจ ขอแค่โอกาสและคำอภัยจากเธอสักหน ที่ผ่านมาไม่เคยต้องอยู่เพราะต้องอดทน เหตุผลหากเธอลองย้อนลองค้น... คำตอบคืออยู่เพราะรักเธอจน "มันล้นหัวใจ" ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ