..... นางคอย ๒ .....

เพรง.พเยีย

๑
๏  กลิ่นเทียนธูปในห้องพระยังคละคลุ้ง 
ผสมปรุงกลิ่นไอมาลัยร่ำ
เสียงสวดมนต์เพียงแผ่วพอยินคำ  
แต่หัวค่ำ..ของคนอยู่บนเรือน

๒
๏  จากข่าวล่วงสู่หลังเมื่อครั้งบ่าย  
ก็วุ่นวายอกใจหาใดเหมือน 
เมื่อฟ้าพรุ่งกองทัพจะกลับเยือน  
ประกาศชัยให้สะเทื้อนไปทั่วแดน 
๏  โอ้พี่เอยแต่ครั้งเมื่อจำพราก  
ให้ลำบาก..อกน้องคำนึงแสน 
พี่สู้ศึกออกตัวไม่กลัวแกลน  
ด้วยสมแม้นเลือดหมายแห่งชายชาญ
๏  ปวงเทวาเดชะบุญพระคุณเจ้า  
ที่น้องเฝ้าส่งดวงจิตอธิษฐาน
ขอจงดลมีชัยเหนือภัยพาล  
ผู้รุกรานแผ่นดินจงสิ้นไป
๏  คอยเถิดคอยพบกันในวันพรุ่ง     
เมื่อขอบคุ้งเจิดจ้าสู่ฟ้าใหม่
จะรับขวัญผู้เป็นห้วงแห่งดวงใจ  
กลับเวียงชัยดั่งมั่นคำสัญญา

๓
๏  สองมือลูกประนมลงก้มกราบ  
ด้วยกำซาบคงเพราะคุณบุญรักษา
จึงประสิทธิ์อวยชัยทัพให้กลับมา     
ขับไพรีบีฑาจนปราชัย

๔
๏  ขอบฟ้างามรุ่งรางด้วยสางเรื่อ       
หอมกลิ่นเจือข้าวหุงเพิ่งสุกใหม่ 
ผสมฟืนควันเขม่าจากเตาไฟ  
ที่พาไหลลอยเคลื่อนจากเรือนครัว
๏  พอแดดสายทอดตัวลงทั่วถึง  
ก็อื้ออึงเสียงหัวเราะแลยิ้มหัว
ในยามนี้ข้าราษฎร์พ้นหวาดกลัว  
ทุกแห่งทั่วล้วนสิ้นแต่ยินดี
๏  สำรับเพล..เรียงรายถวายพระ  
เนื่องวาระจักซ้องสวัสดิศรี
คืนร่มเย็นอโยธยาทั่วธานี  
เหล่าไพรีเพลี่ยงพล้ำอย่ากล้ำกราย
๏  จนเสียงย่ำรัวกลองดังก้องกึก  
เหล่าขุนศึกผู้นำประจำค่าย
ค่อยเคลื่อนพลอาวุธนำประจำกาย 
แต่ละนายผ่านสู่ประตูวัง
๏  เหล่าผู้คนต่างตื่นไปต้อนรับ  
คณานับชื่นใจเฝ้าไหลหลั่ง
ต่างยินดีโห่ร้องจนก้องดัง     
ทั้งสองฝั่งขบวนบาทที่ยาตรา

๕
๏  เห็นขบวนเคลื่อนแห่คนแซ่ซ้อง  
ก็จดจ้อง..คอยแต่ชะแง้หา
อยู่ไหนหรือกองประจัญพระบัญชา 
เป็นกองหน้าบุกล่วงทะลวงฟัน
๏  อกใจน้องจดจ่อแต่รอเห็น   
เช้าล่วงเย็นจดจ่อแต่รอขวัญ   
จะผ่ายผอมแผกไปเยี่ยงไรกัน  
อีกหวั่นหวั่นบ้างหรือต้องศาสตราใด
๏  จนเห็นชายธงพัดสะบัดริ้ว  
ก็หวิวหวิวตื้นตันจนสั่นไหว
พี่เอย..ย่อมรู้แม้อยู่ไกล   
จนผ่านใกล้ให้เห็นอยู่เต็มตา
๏  คือหนึ่งร่างทรนงผู้องอาจ    
สมศักดิ์ชาติชายชาญผู้หาญกล้า
ค่อยเยื้องก้าวนำพล..บนอาชา  
งามสง่าสมแท้..ศักดิ์แม่ทัพ
๏  ชะรอยหรือ..สื่อคำนึง..จะถึงพี่  
ว่าเห็นมี..ตาสองคอยจ้องจับ
จึงสบตาทอดฉายประกายวับ  
ต่างรู้รับเต็มตื้นด้วยชื่นใจ
๏  ตาสบตา..ซาบซึ้งแต่เพียงสอง        
แม้มิต้องเอ่ยนำสักคำไข
ก็ประจักษ์ต่างคำนึง..ถึงปานใด
เมื่อหนึ่งไกล..ทิ้งหนึ่งร้างตั้งตารอ
๏  จบขบวนเคลื่อนพลได้พ้นผ่าน  
ด้วยความหวัง..คงไม่นานอีกแล้วหนอ
จะกลับเรือนคอยคู่..อยู่เคลียคลอ  
ฝากคำต่อพี่อีกครั้ง..นางคำนึง