กระต่ายหมายจันทร์

เทพธัญญ์

ความรักเกิด เปิดดวงใจ ให้ทวงถาม
เจอหญิงงาม ตามที่ใจ ได้วาดหวัง
สวยสมวัย ใจอ่อนโยน โดนใจจัง
ใจเลยหวัง นั่งลงไป กลางใจเธอ
   เธอสวยงาม อร่ามแท้ แม่นางฟ้า
เราดั่งกา หาได้เทียบ เปรียบเสมอ
ยิ่งมองไป ใจยิ่งรู้ อยู่ห่างเธอ
ใจนะเออ เผลอดวงจิต คิดผูกพัน   
   จงเตือนใจ ให้รู้ดี ที่คนว่า
เดือนคู่ฟ้า กาคู่กา อย่าใฝ่ฝัน
เราต่ำต้อย ด้อยเงินตรา อย่าดึงดัน
หยุดความฝัน อันเลื่อนลอย คอยความจริง
   แม้รู้ดี ที่เป็นอยู่ ดูเหมือนฝัน
แต่ใจนั้น มันก็พร้อม ยอมทุกสิ่ง
ใจมันพร้อม ยอมกล้ำกลืน ฝืนความจริง
ดีกกว่าทิ้ง สิ่งหมายปอง ต้องมลาย
   หยุดไม่ได้ ใจเพลิดเพลิน เกินจะหยุด
ยากเกินฉุด หยุดเมื่อใด ใจสลาย
เพราะความรัก ปักกลางใจ ไม่เสื่อมคลาย
แม้สุดท้าย กลายเป็นเรา ต้องเศร้าตรม
   เพราะห่างไกล ไม่ควรคู่ อยู่บนนั้น  
ด้วยชนชั้น นั้นห่างไกล ไม่เหมาะสม
เป็นเดือนเพ็ญ เด่นบนฟ้า ให้ข้าชม
ยอมขื่นขม ชมแค่เงา ทุกเช้าเย็น     
   แม้นว่าไกล เกินใจคว้า มาครองได้
ขอมองดูอยู่ไกลไกล แค่ได้เห็น
แค่ได้จ้อง มองดูเงา เจ้าเดือนเพ็ญ
ขอยอมเป็น เช่นกระต่าย หมายจันทรา