+ + บ้าน ( House or Home ) + +

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

ห้องนี้เพดานแตก  ปูนแยกผนังร้าว  เขาเหน็บหนาวหลายคน  
ร่วมทุกข์ทนอย่างสนุก  ร่วมทนทุกข์อย่างสนาน  ราตรีกาลมืดมิด  
มืดสนิทมัวมน  แต่ไร้คนหม่นหมอง  ห้องนี้ไม่ว่างเปล่า  
ไม่เงียบเหงาเหว่ว้า  หัวเราะจนอ่อนล้า  สุขล้ำจริงเหวย  จริงเวย
           หลังคาเผยยั่วฟ้า                ฝนหนาว
ฟ้ามืดมองเห็นดาว                        เด่นได้
แมงมุมถักใยพราว                       แพรอุ่น
หนุนตักกอดคอไว้                        เมื่อไร้แรงหวัง
	
            ฟังเสียงหัวเราะล้อ             คลอเคลีย
บีบนวดยามอ่อนเพลีย                   เหนื่อยล้า
ปลอบโยนเมื่อขวัญเสีย                  สติสั่น
ห้องอับไม่เหว่ว้า                            ควะคว้างเคว้งขวัญ
ห้องนั้นสิแพแตก  ใจแหลกความรักร้าว  เขาเหน็บหนาวคนเดียว  
เขาโดดเดี่ยวเดียวดาย  เขาฟูมฟายกับดาว  เขาปวดร้าวกับเดือน  
เหมือนชีวีมืดมิด  เหมือนชีวิตมืดมน  มันวกวนหม่นหมอง  
ห้องนั้นแสนว่างเปล่า  เขาเงียบเหงาเหว่ว้า  
ร้องร่ำจนอ่อนล้า  ปวดร้าวเลอเฉลย  แลเลย
             มุมมืดเคยเยี่ยมฟ้า             ยลดาว
มาบัดนี้สิหนาว                                เหน็บล้ำ
ความรักถักใยพราว                        ฉีกขาด
หนาวนอกในตอกย้ำ                       หมดไร้แรงหวัง
               ฟังเสียงหวนร่ำไห้	           ใจเพลีย
คร่ำครวญใครคลอเคลีย                  คู่เคล้า
คอยปลอบเมื่อขวัญเสีย                    สติสั่น
เหงาเงียบเยียบเย็นเหย้า                ควะคว้างเคว้งขวัญ
	
        เรือนนั้นสร้างจากไม้               ปูนอิฐ
เติมแต่งตอกตีติด                           ต่อไว้
บ้านนั้นแนบสนิท                           เนาอุ่น
สร้างจากรักปราศไร้                       อิฐไม้ทรายปูน
	
          ฝนอาดูรสาดบ้าน                  เรือนพัง	
แต่รักยังจะยัง	                                อยู่เหย้า	
หมดรักหมดมนต์ขลัง                      อบอุ่น
ฝนสาดเย็นเยือกเศร้า                     สั่นสะท้านเรือนขวัญ
                                                                  22 กรกฎาคม 2545
                                                                    บ้าน - ขอนแก่น