ศยามล

เชษฐภัทร วิสัยจร

She is like a village brook
Flowing incessantly
Babbling softly;
There's no show of wave, no whirl of eddies in her water
A tree bowed down from the bank, within her deep shade
Confines the sky above
Of no imporance is her world on whose dust
Wild flowers bloom unseen,
Honey doth not know its own worth
No bees ever praise her
The lamp in the alcove she ligts and puts out,
Her days pass rendering simple service,
Her bath over her tresses loose,
With aparajita flowers,
In the morn, silent offerings she makes
And with mind undivided she sings her hymns.
At mid-day, neath her window
She watches in the pool,
Deep layers of moss
An o'er it sport the butter-flies
In the misty imagination
And in thoughts not effable in words
Her mind remains engrossed
Amidst the inarticulate rustling of noon
The calm of the evening she carries inside her veil
She wends her way to the river
A pitcher on her hip
Skirling the groves of bamboos
With slow steps she passed by -
Is her name Shyamali?
Rabindranath Tagore
ดังน้ำเย็นหล่อเลี้ยง..........เล่นไหล แม่เอย
ผ่านหมู่บ้านธารใส...........ตลอดคล้อย
กระซิบเสียงศัพท์สาวไหน............หนอแผ่ว เพลินแม่
ดังศัพท์สินธุ์อ้อยสร้อย...........สุดสิ้นสับสน
ยลไม้โน้มกิ่งโค้ง...................เคียงวิถี
จากฝั่งฟากนที......................หยอกเย้า
ส่วนลึกสุดเงาสตรี.................ตรึงอก เธอฤา
ต้องเก็บกักกอดเฝ้า......................ฟากฟ้าทั้งผืน  
คืนวันโลกดุจสิ้น............สำคัญ
ผกาป่าอวดประชัน.............ดอกไม้
เหนือธุลีฝุ่นดินอัน..................สูญเปล่า
ถึงงดงามก็ไร้...................ซึ่งผู้เพลินมอง
ลองน้ำผึ้งไม่รู้..........................รสหวาน ดังแม่
ผึ้งไม่สรรเสริญสาร....................รสแล้ว
โคมประทีปรติกาล......................ผนังติด เตียงนอ
เธอจุดดับไม่แคล้ว-.......................คลาดร้างกิจสตรี 
ลีลาศผมหมาดน้ำ-...............มันชโลม
แซม อปราชิต โฉม....................แช่มช้อย
สงบสงัดโอษฐ์เอ่ยโอม..................เอมอิ่ม อรุณเฮย
โศลกศักดิ์สิทธิ์สวดร้อย.....................จิตสร้างสุขศานติ์ 
ใต้บานหน้าต่างโอ้............อิ่มเอม
ยามเที่ยงเพลินพิศเกษม..........สระน้ำ
เพลินพิศพืชสระเปรม-.........ปรีดิ์อก ฤาแม่
เหนือสระผีเสื้อล้ำ-............เลิศพลิ้วเพลินลม
ชมจินตนาภาพฝ้า..............ฝุ่นควัน
ความคิดไกลกว่าสรร..........ศัพท์สร้าง
ดื่มด่ำเมื่อเที่ยงวัน.................ภวังค์จิต เธอนอ
สรรพสิ่งเกินกล่าวอ้าง.........เอ่ยย้อนบรรยาย 
ภายในผ้าปิดหน้า............อิสตรี
คือสุขสายัณห์ศรี.............สวัสดิ์เร้น
เธอนวยนาดสู่นที..............ธารป่า
เหยือกผูกติดตะโพกเน้น............เสน่ห์ชี้ชมเชย
เลยเดินลัดเลาะพู้น................ไผ่พนา
เนิบนาบทุกลีลา....................เลิศล้ำ
อ้อยสร้อยทิพย์มนตรา.............ตรึงผูก เราฤา
เธอชื่อศยามล ย้ำ..................เรียกอ้อนออดเธอ
รพินทรนาถ ฐากูร: ประพันธ์
เชษฐภัทร วิสัยจร: แปล