เพียงแสงดาวพราวระยับประดับฟ้า ปลุกคุณค่าแห่งราตรีที่หลับใหล เพียงนิยามความรักทักทายใจ รู้ว่าในโลกนี้ยังมีรัก กี่คืนวันผันผ่านแสนนานเนิ่น ก้าวที่เดินตอกย้ำความช้ำหนัก ไยลมหนาวร้าวทรวงเกินท้วงทัก เพิ่งรู้จักความเศร้าความเหงาใจ โลกทั้งโลกเหมือนเอนเอียงเหลือเพียงเสี้ยว เหมือนโดดเดี่ยวแม้เงามิเข้าใกล้ พรุ่งนี้ยังไม่รู้อยู่อย่างไร วันนี้ยังหวั่นไหวไม่เว้นวัน แต่สำหรับความหวังรักครั้งใหม่ เธอคือกำลังใจให้สร้างสรรค์ เธอคือเเสงสว่างส่องทางตัน เธอคือดาวดวงนั้นที่ฉันมอง เพียงเเสงดาวพราวระยับประดับฟ้า ทุกเเววตาราตรีไม่มีหมอง เพียงสัมผัสนิยามรักสักละออง ใจทุกห้องก็ร้างรอยด่างดำ
22 กรกฎาคม 2551 13:51 น. - comment id 876941
กลอนนี้แต่งได้ไงโดนใจมากๆ อยากอ่านกลอนแนวนี้ทุกวันเลย
22 กรกฎาคม 2551 17:24 น. - comment id 877047
มนต์แสงดาวพราวฟ้าส่องทางฝัน อาบแสงจันทร์สว่างฟ้าพาหลงใหล โอ้ดาวจ๋าจันทร์จ๋าข้าสุขใจ ดื่มด่ำใจใต้แสงดาวและแสงเดือน เวลามีสุขมองฟ้ายามค่ำคืน ทำไมสวยแบบนี้ เวลามีทุกข์มองฟ้ายามค่ำคืน ทำไมหมองหม่นแบบนี้ ฟ้าจะสวยหรือไม่สวยอยู่ทีใจคนมอง ว่ามั้ยคะ