หัวใจที่ไร้คนดูแล มักจะถูกรังแกจากความอ่อนไหว ร้อยหยาดหยดที่เสียน้ำตาจากคนที่ผ่านมาแล้วผ่านไป เคยถามตัวเองในใจถามว่าใครจะรับผิดชอบได้จากสิ่งที่เกิดขึ้นมา ยังเงียบยังเงียบไม่มีคำตอบ ได้แต่บอกบอกกับตัวเองคนไร้ค่า ทำไมทำไมฉันทำแล้วทุกทางเพื่อที่จะให้ได้ความรักมา แต่ยิ่งเนิ่นนานยิ่งรู้ว่าความรักที่พยายามจะไขว่ขว้ายิ่งห่างไกล
12 กรกฎาคม 2551 19:04 น. - comment id 872366
แวะมาทักทาย ความรักก็แบบนี้แหละครับ ยิ่งเข้าไปไกลก็ยิ่งไกลห่าง ลองหยุดแล้วมองรอบข้างดีมั๊ยครับเพื่อจะมองเห็นทางที่กว้างขึ้น
12 กรกฎาคม 2551 19:49 น. - comment id 872383
ทักทายด้วย อารมณ์เดียวกัน อิอิ ก็แค่เสียใจ ก็แค่กลับไปไม่มีใครเหมือนเดิม
12 กรกฎาคม 2551 19:59 น. - comment id 872386
ความเข้มแข็งคือความเชื่อมั่น ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้น การศรัทธาในรักคือสิ่งสวยงาม อารมณ์แบบนี้เป้นอยู่ ณ ตอนนี้เลยหละ แต่เชื่อมั่นและศรัทธาในตัวกันและกัน แค่นี้ก็ยิ้มรับได้เสมอ อย่าถามว่ารักเธอทำไม อย่าใส่ใจเวลาป่วงหา อย่าโกธอเวลาค่อยดุว่า เพราะเธอคือแก้วตาตลอดไป
13 กรกฎาคม 2551 18:46 น. - comment id 872952
หัวใจที่ไร้คนดูแล มีแต่ความอ่อนแอและหวั่นไหว เงียบงำ...เก็บความช้ำอยู่ภายใน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีใคร..มาห่วงใยและรักกัน กลอนน่ารักมากเลยค่ะ
15 กรกฎาคม 2551 08:36 น. - comment id 873634
เขียนได้ดีจริงๆค่ะ ชอบจัง แต่ เอ เราก็ดูแลหัวใจเราเองมาตั้งนาน ยังดีอยู่น๊า อิอิ แวะมาทักทายค่ะ