แม้เส้นทาง .. ขีดรักเราให้รอนล้า โดยที่ฉันคนนี้ก็ไม่อาจรู้เลยว่า .. หนทางที่เดินไปข้างหน้าจะมีเธออยู่ไหม ฉันไม่รู้ .. บนถนนสายน้ำตาที่ฉันเดินมา เธอจะอยู่ ณ จุดใด กับช่วงเวลาที่ยาวนาน .. ห่างไกล .. เธอจะรู้สึกไหมว่ายังมีเรา จะมีใคร เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง ว่าคนของใจไปไกลห่าง ฉันต้องอ้างว้าง กอดความเหงา ถึงแม้รอบข้าง จะมีผู้คนมากมาย ก็ไม่ได้ทำให้ความเหว่ว้า .. บางเบา ฉันทนเหงา .. ฉันเฝ้ารอ .. ฉันทดท้อ .. เพียงลำพัง ไม่รู้ว่าทำไม...หัวใจไม่ลืมเลือน ทั้งที่ไม่มีอะไรจะมาคอยย้ำเตือน..ว่าเธอยังเสมอเหมือน..ฉันยังมีความหวัง แต่ฉันก็ยังรอ ... รอเธอ .. ท่ามกลางความเหว่ว้านับร้อย .. นับพัน ขอแค่เพียง...ช่วงเวลาหนึ่งสั้น ๆ ที่หลับตาฝัน ให้ฉันรู้สึกได้ว่ายังมีเธออยู่ตรงนั้น เหมือนเดิม さよなら
11 กรกฎาคม 2551 15:35 น. - comment id 871967
เส้นทางสายน้ำตาอ่อนล้าแต่อิ่มเอม เป็นแบบนี้ป่ะคะ
11 กรกฎาคม 2551 20:27 น. - comment id 872109
ฟ้าหลังฝน เหมือนอารมณ์หลังน้ำตา สดใสเสมอ แต่ยังคงความขุ่นมัว...
12 กรกฎาคม 2551 00:14 น. - comment id 872172
แม้เส้นทาง ข้างหน้า นั้นว้าเหว่ ต้องลังเล เจ็บช้ำ น้ำตาไหล จงเข้มแข็ง หยัดยืน ฝืนทนไป ฉันขอส่ง กำลังใจ ไปให้เธอ
12 กรกฎาคม 2551 20:39 น. - comment id 872417
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
13 กรกฎาคม 2551 11:04 น. - comment id 872672
เพราะดีครับ อ่านแล้วเหมือนกำลังฟังเพลง
29 กรกฎาคม 2551 13:11 น. - comment id 880262
ทดลองสีจ้า