เมื่อวานได้คุยกัน ถามถึงคืนวันที่ผ่านมา นับเนิ่นตั้งแต่วันจากลา ต่างไถ่ถามกันว่าเป็นอย่างไร เธอบอกเธอยังเป็นคนเดิม แต่ที่เพิ่มกลับเป็นความห่วงหา ถึง"ฉัน"คนที่เธอปฏิเสธตลอดมา และเพิ่งค้นพบว่าฉันยังเป็นคนของใจ สำหรับฉัน เธอถามว่า ยังคิดถึงกันหรือไม่ เธอพูดเหมือนไม่เคยรู้ใจ ทุกวินาทีที่ผ่านไป..ไม่มีวันไหนไม่นึกถึงเธอ แล้ว "เรา"จะทำอย่างไร ทั้งรู้ต่างฝ่ายต่างมีใจแต่ไม่อาจเผลอ เพราะเธอมีแล้ว"คนของเธอ" "ฉัน"ส่วนเกินในชีวิตของเธอ คงต้องเดินจากไป.....
7 กรกฎาคม 2551 22:25 น. - comment id 870455
"ฉัน"ส่วนเกินในชีวิตของเธอ คงต้องเดินจากไป....." ไปไหนน่ะ ไม่ให้ไปอ่ะ
8 กรกฎาคม 2551 00:02 น. - comment id 870467
คุณค่าแห่งความจงรักภักดี ... จะมีใครรู้บ้างมั้ย ว่า มันทุ่มเทลงไปด้วยความจริงใจ ทุ่มเทและเผ้ารอด้วยความหวังแค่ไหน .. บางที คนก็มองจากด้านของตัวเองออกมาเพียงด้านเดียว ทั้งที่รุ้ว่า ใจอีกคน ก็คิดถึงไม่น้อยไปกว่า ... ก็อย่าแปลค่า ว่า ไม่รู้ใจเลยนะ .. อย่างน้อย ก็ได้รู้ว่า เรา ยังคงเป็น "คนของใจ" ของเค้าอยู่เสมอ ..
8 กรกฎาคม 2551 11:46 น. - comment id 870568
@คุณแฟนพันธูแท้ขรา ถ้าไม่ยอมให้ไป จะเกาะคุณไว้ตลอดชีวิตเลยนะ ยอมป่าวว @พี่เฒ่าคะ อ่านแล้วอยากร้องไห้โฮๆๆ "ความจงรักภักดี"ที่เขาไม่มีวันรู้เลย