ทำไมต้อง เจ็บจิต ยามคิดถึง ทำไมตรึง ต้องทรวง ว่าห่วงหา ทำไมใจ ต้องพร่ำ ร่ำน้ำตา แค่เวลา ร้าวราน เคยผ่านใจ ทำไมยัง คงห่วง จากห้วงลึก ทำไมยัง รู้สึก อยากชิดใกล้ ทำไมยัง รุ่มร้อน เผ้าถอนใจ ทำไมยัง อาลัย ในกลลวง อยากจะถอน ร้าวราน ให้ผ่านพ้น ในกมล ยังหนัก เหมือนรักถ่วง อยากจะลืม อาลัย จากในทรวง ว่าโดนลวง ลืมเลย เคยรักกัน แต่จำเป็น ต้องฝืน กลืนความช้ำ เจ็บตอกย้ำ อดีตเยือน คอยเตือนฉัน ฟ้าวันนี้ เมฆจาง ร้างตะวัน แค่รำพัน คนเศร้า ตอนเหงาใจ ทิพย์โนราห์ พันดาว
28 มิถุนายน 2551 20:04 น. - comment id 866679
เพราะจังเลยค่ะ จงเก็บความขมขื่นสะอื้นอ้อน ทิ้งเคยรักภักดิ์อาวรณ์ทั้งห่วงหา ลืมเสียเถิดความหลังม่านบังตา เพียงรู้ว่าไม่มีเราเท่านั้นพอ หวัดดีค่ะคุณทิพย์โนราห์พันดาวสุขสบายดีหรือไรหนอ
3 กรกฎาคม 2551 17:45 น. - comment id 868933
เพราะ