บังเอิญมองฟ้า เห็นฟ้ามัวหมอง ตัวเราแหงนมอง ท้องฟ้าเหงาๆ บังเอิญท้องฟ้า เป็นฟ้าสีเศร้า เพราะพายุเข้า ฟ้าเลยเหงาใช่ไหม บังเอิญฟ้าเหงา เมฆบังฟ้าใส ดางดาวน้อยใหญ่ แอบไว้หลังฝน ค่ำคืนเหน็บหนาว จับใจเกินทน ไม่มีผู้คน เหงาจนจะบรรยาย บังเอิญเธอห่าง อ้างว้างมากมาย ยิ่งเหงาจับใจ ห่างไกลสุดตา บังเอิญคิดถึง จึงนั่งมองฟ้า อยากรู้เพียงว่า แก้วตาอยู่ไฉน บังเอิญห่วงใย คนที่อยู่ไกล คิดถึงกันบ้างไหม เมื่อไหร่จะได้เจอ
5 มีนาคม 2545 14:07 น. - comment id 38746
บังเอิญเข้ามาอ่านค่ะ เลยบังเอิญชอบ
5 มีนาคม 2545 14:29 น. - comment id 38747
บังเอิญเข้ามาอ่านเหมือนกัน แต่ไม่ได้บังเอิญชอบ มันชอบจริงๆ บังเอิญห่วงใย คนที่อยู่ไกล คิดถึงกันบ้างไหม เมื่อไหร่จะได้เจอ ชอบตรงนี้
5 มีนาคม 2545 17:27 น. - comment id 38783
ใช้ภาษาง่าย ๆ ตรง ๆ แต่ซึ้งมากจ้ะ
5 มีนาคม 2545 20:38 น. - comment id 38811
บังเอิญเข้ามา พบว่ากลอนนี้ เขียนน่ารักดี มีแต่คนชม บังเอิญเราชอบ อยากตอบคารม ไม่ต้องขื่นขม ตรอมตรมหัวใจ
5 มีนาคม 2545 20:51 น. - comment id 38818
ความตั้งใจในความบังเอิญ อิ อิ
5 มีนาคม 2545 22:53 น. - comment id 38853
ไม่บังเอิญแต่เอนใจเข้ามา พออ่านแล้วก็ว่าบังเอิญชอบ ช้อบ