หวนระลึกนึกถึงซึ่งวันเก่า สุดแสนเศร้าเฝ้าหลอนย้อนตามหา ทั้งยังเจ็บเหน็บใจในอุรา คิดทุกคราพาล้ามาระทม เป็นดอกดินสิ้นค่าราคาน้อย ซ้ำต่ำต้อยด้อยไปนัยเหมาะสม บังอาจเหลื่อมเอื้อมคว้าว่าชื่นชม หวังภิรมย์ห่มฟ้าลงเคียงดิน ฟ้าอยู่สูงจูงดาวรายล้อมข้าง แสนสล้างพร่างพราวคราวถวิล เพียงยลโฉมโลมเล้าเข้าในจินต์ แทบแดดิ้นกลิ่นหอมหลอมฤทัย ด้วยศักดิ์ศรีมีค่าเพียงน้อยนิด แต่ดอกดินผินคิดจิตหวั่นไหว หวังไขว่คว้าดอกฟ้ามาเคียงใจ คงจะไกลเกินเอื้อมเชื่อมถึงนาง เปรียญฟ้าสูงดินต่ำพร่ำเหลียวมอง ไม่สนองนองหน้าน้ำตาสาง หวังอิงแอบแนบชิดไม่คิดบาง หมดหนทางร้างฟ้ามาห่มดิน
ลูกกลิ้ง 23 มิ.ย. 2551 09:34 น. - ID 116328 
1087
1
0
23 มิถุนายน 2551 18:54 น. - comment id 864952
หน้าส่วนตัว
ไยตีค่าดินด้อยน้อยตรงไหน
ตราความดีที่ค่าดินไม่สิ้นสูญ
ดินติดพื้นยืนหยัดอยู่กู้เกื้อกูล
สิ้นแสงสูรย์ฟ้าจรดดินอาจินต์มา
หากวันนี้ใจล้าระทมอ่อน
ส่งใจมาทดทอนให้ก่อนหนา
คุณค่าเนื้อดินดีมีราคา
รอเวลาเพาะบ่มดินให้อินทรีย์
24 มิถุนายน 2551 08:18 น. - comment id 865109
คุณสายรุ้ง แสนอบอุ่นกรุ่นใจได้หยดน้ำ ที่ชุ่มฉ่ำรดดินให้กลิ่นหอม คงเพาะบ่มอินทรีย์มีค่าพร้อม จะนอบน้อมยอมรับกับชะตาขอบคุณครับที่เป้นกำลังใจให้ลูกกลิ้ง
24 มิถุนายน 2551 20:39 น. - comment id 865326
ฟ้าจะสูงเท่าไหร่หากใจสุ้ ดอกฟ้าคู่โน้มกิ่งทิ้งมาไหม ถ้าอยากรู้ต้องลองมองให้ไกล ไขว่คว้าได้อย่าท้อก่อนเริ่มเลย... ส่งกำลังใจมาเสริมมั่ง...
24 มิถุนายน 2551 22:37 น. - comment id 865394
แสงแดดส่องต้องไอทอใยรุ้ง คือโค้งคุ้งเชื่อมดินถิ่นสวรรค์ ดั่งสะพานผ่านฟ้ารุ้งลาวัลย์ โยงสวรรค์ให้หลบมาซบดิน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
