โลกาพาเหงา(ด้วยกลบทง่ายๆ ๓ แบบ)

โอเลี้ยง

คมในฝักแบบที่๑
ฟ้าดำคล้ำฟ้าหม่นดูหงอยเหงา
เร้าช้ำเศร้าเร้าโศกให้ฉงน
ลมระรวยลมพลิ้วปลิวปะปน
คล้ายร่ำไห้คล้ายคนสะอื้นทรวง
เหงาวุ่นวายเหงาเผาให้สงสัย
จิตเปี่ยมนัยจิตจมตรมทุกข์ถ่วง
ฤาตัวเราฤาฟ้าถูกล่อลวง
จิตจับจ่อมจิตร่วงจมบ่อรอน
เห็นฟ้าคล้ำเห็นฝนปลิวโปรยลิ่ว
ใจเจ็บกิ่วใจรัวราวถูกถอน
หรือโลกาหรือหล้าสร้างบทตอน
ให้ต้องร้าวให้ร้อนตอนฟ้าครวญ

กลบทจักรวาฬ
กับวิถีชีวีราวติดกับ
ป่วน-แปร-ปรับสุขเศร้ามักพาป่วน
กวน-เผลอ-เพ้อเหม่อหม่นเหมือนเกาะกวน
คอยไล้ร้าวอวลรุกสุขที่คอย
สุขบางหนเคล้าทุกข์ขัดคาสุข
ถอยบางคราก่อนปลุกรุกทุกข์ถอย
ร้อยร่ายร่ำชีวิตดังถูกร้อย
ทางต้าน-ลี้ปลดปล่อยเจอทุกทาง
ต่างแค่วันชีวิตยังแตกต่าง
สร้าง-สุข-ซุกรุกคว้างจึงต้องสร้าง
กาง-กัก-กัดทุกข์ร้อนจึงควรกาง
พาชีวีห่างสิ่งใดควรนำพา

กลบทครอบจักรวาล
แม้บอกได้ใช่ทำได้ไร้ข้อแม้
ท่าทีคนที่แท้เปลี่ยนทุกท่า
ตาที่มองพาอารมณ์จมตามตา
ร้าว-รอน-ล้าจึงลากจิตเจ็บร้าว
ฉันหงอยเหงาเหมือนหลายคนที่เหมือนฉัน
ก้าวไม่ยาวเพราะพรั่นตามเหยียบก้าว
ราวทุกวันช้ำรอต่อเรื่องราว
จิตจ่อผ่าวย้ำเหม่อเพ้อในจิต
เบื่อรสเหงาเหมือนกันใช่ไม่เบื่อ
ชิดเกินเหลือพื้นที่ไร้เหงาชิด
ฤทธิ์เงาเหงาแนบติดเกินสู้ฤทธิ์
เรียงร่ายกลอนจึงสะกิดเหงาร่วมเรียง..