รักโบกโบยบินไปหลายคราแล้ว ใจดุจแก้วร้าวรอนยากประสาน ปีกแห่งรักงดงามเจิดตระการ หากข้ามผ่านแนวกั้นม่านเมฆา พลันหมอกหนาพร่าตาหมองมัวหม่น รักเอ่อล้นดุจชีวีบนหินผา ลื่นไถลตกหล่นร่วงลงมา แสนโศกาสุดสลดรันทดใจ เหลือทิ้งไว้ความทรงจำอันขื่นขม เศร้าระทมดุจดอกหญ้าคราพริ้วไหว คล้ายตกต่ำด้อยค่าตามครรไล ยากฤาใครปรารถนามาครอบครอง ปีกแห่งรักโบยบินสู่กลับ ฤทัยสดับยินเสียงเพรียกเรียกร้อง เพลานี้จิตสวาทมาตรหมายปอง ยังรักน้องคงมั่นมิเสี่ยมคลาย หากน้องนี้มีใจหวาดผวา หากพี่ลาครานี้คงชีพสลาย แม้มิมั่นใจในรักไม่เสี่อมคลาย แต่สุดท้ายน้องยังรักและให้อภัย
14 มิถุนายน 2551 17:02 น. - comment id 861961
แต่งกลอน 8 แล้ว นะพี่ช่ออักษราลี กลอนแปดหรือเปล่า เพราะป่ะ ไม่เพราะก็ต้องอ่านเพราะเปิดมาแล้ว
14 มิถุนายน 2551 19:20 น. - comment id 861998
แวะมาทักทายครับผม
14 มิถุนายน 2551 20:39 น. - comment id 862013
หวัดดีค่ะ เพราะนะคะ ให้ข้อคิดดีจัง ใช่ค่ะการที่จะรักใครสักคนต้องรักด้วยใจต้องรู้จัการให้อภัย ต้องเข้าใจกันต้องเห็นใจกันและที่สำคัญต้องอดทน
14 มิถุนายน 2551 23:23 น. - comment id 862084
นามก็ไพเราะถูกใจผมจัง งานก็งาม มาเยี่ยม ครับ แก้วประเสริฐ.
15 มิถุนายน 2551 06:23 น. - comment id 862156
เพราะค่ะ เพราะมาก ดีแล้วล่ะเก่งขึ้น ฝีมือพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จ้า ช่างสรรหา คำเหมือนกันนะจ๊ะ
15 มิถุนายน 2551 06:24 น. - comment id 862157
กว่าจะได้อ่านก็รุ่งอีกวัน สลบกับงาน อิอิ