จากวันนั้น - - สู่วันนี้ ความรักที่มียังคงกลายเป็นเรื่องเล่า โลกหมุนเวียนผู้คนผ่านบนถนนหัวใจเรา แต่ไม่เคยหยุดเขาให้อยู่เป็นเงาเคียงข้างกัน นับไม่ถ้วนในหยดน้ำตา ความสุขผ่านเข้ามาก็เหมือนฝัน คนรักคนเดียวในหลายล้านคนเธออยู่ไหนกัน คนสุดท้ายที่ฉันจะฝากชีวิตด้วยรักและผูกพันตลอดไป ฉันต้องเดินทางข้ามผ่านสิ่งใดบ้าง กว่าน้ำค้างในดวงตาจะเหือดหาย กว่าโลกที่เงียบเหงาจะเป็นโลกที่ไม่เดียวดาย ก่อนลมหายใจสุดท้ายจะหยุดทำหน้าที่ในสักวัน คงจะมี "รักแท้"รออยู่ที่ดินแดนใดสักแห่ง จะเก็บเรี่ยวแรงรอใครสักคนที่พาความรักมาพบฉัน จะถนอมรักทั้งหมดที่มีให้ทวีความหมายทุกคืนวัน คงจะมีสักวันที่เธอกับฉันจะหากันเจอ เมื่อวานได้มีโอกาสดูภาพยนต์เรื่อง สบายดี - - หลวงพระบาง บรรยากาศสวยมาก ๆ เลยคะ มีฉากหนึ่งที่พระเอกไปงานแต่งงานของเพื่อนนางเอก พระเอก :: คุณว่าเค้ารักกันจริงหรือเปล่า นางเอก :: เค้าก็ต้องรักกันสิ เค้าถึงแต่งงานกัน พระเอก :: มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เคยไหม ที่เราอยู่กับคนที่รักเรา แต่หัวใจเราเฝ้าคิดถึงแต่ใครอีกคน นางเอก :: บางทีคนเราก็เลือกไม่ได้ พระเอก :: แต่ถ้าเป็นผมนะ ผมจะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้อยู่กับคนที่เรารัก ตัวฉัน :: อืม ..... (ความรู้สึกคว้าง) สำหรับฉัน ถ้าฉันรักใครมาก ๆ ฉันจะปล่อยให้เค้าไป ตามเส้นทางที่เค้าต้องการ แม้ว่าทางนั้น จะไม่มีฉันร่วมทางไปด้วยอีกแล้วก็ตาม พอมาถึงตรงนี้ ก็นึกไปถึงภาพยนต์อีกเรื่องหนึ่ง The Leap Years : หยุดหัวใจ ไว้รอเธอ มีคำพูดประโยคหนึ่งบอกไว้ว่า บางทีคนเราเลือกที่อยู่กับคนที่เราไม่ได้รักเขามาก หรือไม่ได้สำคัญมากที่สุดสำหรับเขา มันเป็นเพราะเขาไม่มั่นคงมากพอที่จะอยู่รอคนที่สำคัญที่สุด และเรารักมากที่สุด นั่นก็เพราะว่า เขากลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว (กลัวเหงา)" ดินแดนแห่งความรัก จะมีใครเข้ามาเปลี่ยนชีวิตฉันไปจากนี้ไหม ไม่อาจรู้ แต่ถึงยังไง คนรัก ที่เคยรัก ก็ยังรัก ขอบคุณเธอ และขอบคุณใครอีกคนที่กำลังเดินทางมา
15 กรกฎาคม 2551 15:55 น. - comment id 785251
.. เพราะจังเลยค่ะ .. อ่านแล้ว .. ทำให้นึกถึงเพลงดินแดนแห่งความรัก .. จะคอยติดตามผลงานนะคะ
9 มิถุนายน 2551 13:41 น. - comment id 859362
รักจริงอยู่ที่ไหนสักแห่ง อาจจะอยู่ใกล้ๆแต่ไม่รู้ตัวก็ได้นะคะเปิ้ล สบายดีนะคะ ไม่เจอกันนานเลย
9 มิถุนายน 2551 16:05 น. - comment id 859425
หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ สบายดีเปล่าเอ่ย
9 มิถุนายน 2551 17:49 น. - comment id 859472
เพราะจังเลยย
9 มิถุนายน 2551 19:24 น. - comment id 859518
ยังจำฉันได้ไหมความรัก ผู้หญิงที่เคยจมปลักและทึกทักว่าเคยได้ วันนี้ยังคงรานร้าวในความเงียบเหงาอย่างเเดยวดาย บนโลกอันกว้างใหญ่ เธอซุกซ่อนใจที่ไหนกัน ให้โอกาสฉันนะ.. คนดี ฉันยังรออยู่ตรงนี้อย่างคนที่มีฝัน รอคอยการค้นพบของหัวใจ .. ที่ไม่มีใครเหมือน ๆ กัน ความรัก เธอกับฉัน คงต้องมีสักวันเป็นของเรา จะเก็บรักษาหัวใจไว้ตรงนี้ ถึงแม้ความรู้สึกดีๆ อาจถูกแทนที่ด้วยความเงียบเหงา เพราะถนนของคนรอ มีเพียงความทุกข์ ท้อ ทาบทาเป็นภาพเงา เป็นแบบทดสอบของคนเศร้า บนเรื่องเล่าหยดน้ำตา หากเธอผ่านมาพบฉันในวันใด โปรดบอกได้ไหม .. ว่าฉันคือคนที่ใช่ที่หัวใจเธอตามหา ส่งยิ้มเป็นสัญญาณ ก่อนรอยกาลจะเคลื่อนผ่านไปไกลตา ให้ฉันรู้ทีว่า .. คนที่เห็นฉันมีค่า หน้าตาเป็นยังไง จะรอคอยในหนึ่งชีวิตฉัน ด้วยความเชื่อมั่นศรัธทาไม่หวั่นไหว ใครคนนั้นต้องมี .. คนที่ดีของหัวใจ ขอเพียงแค่เค้าจำฉันได้ ใน ณ วินาทีสุดท้ายก็จะรอ... -+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- หวัดดีจ๊ะเปิ้ล .. เป็นไงบ้าง สบายดีหรือป่าวจ๊ะ กลอนเปิ้ล เพราะและก็ดูเศร้าๆ จัง เป็นกำลังใจให้นะ แอบบอกตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าใครคนนั้นกำลังเดินทางมา....
9 มิถุนายน 2551 19:52 น. - comment id 859558
จากวันนั้น...จนถึงวันนี้ ใยความรักที่เคยมี...กลับไม่หลีกลี้หนี้หาย ทั้งที่เธอก็ไปลับ...แต่ใจฉันกับไม่กลับกลาย ยังรักเธอเกินบรรยาย...ยังมากมาย..เรื่องของเรา ทำไมหนอ..ทำไม คนที่ฉันควรจะมีใจ...และทำให้ฉันเลิกเศร้า ถึงไม่มาหา...มาอยู่ใกล้ตา..มาเป็นเงา มาทดแทนใครคนเก่า..ที่เราเฝ้าผูกพัน หรือฉันต้องรอคอย เพื่อรอเติมใจน้อยน้อยดั่งใฝ่ฝัน คงได้พบซินะ...คงได้รู้หละ..คนของคืนวัน ที่จะมาเติมเต็มกันและกัน...หน้าตาเป็นฉันท์ใด เอาเป็นว่าเมื่อฟ้าลิขิตมาแล้ว ฉันก็จะตั้งใจแน่แน่ว...เพื่อฝันใฝ่ ให้ได้พบเธอ...คนที่ให้ฉันเสมอ..ความไว้ใจ และมาเติมเต็ม..สี่ห้องใน...หัวใจของสองเรา แอบไปดูหนังก็ไม่บอกกันบ้างเลยนะจ๊ะ อิอิ แต่เอ ไปดูหนังกับใครมาจ๊ะน้องสาว หนีเที่ยวบ่อย ๆ แบบนี้ เจอหน้าต้องตีสักทีแล้วมั้ง อิอิ คิดถึงนะจ๊ะ
9 มิถุนายน 2551 23:49 น. - comment id 859656
ภาษาสวยงามไม่เสื่อมเลย แวะมาชมครับ
9 มิถุนายน 2551 23:54 น. - comment id 859660
..เรนอยู่ที่นั้น.. ดินแดนแห่งความรัก.. และเรน..ไม่อยากตื่น.. ดินแดนแห่งรัก..และความมหัศจรรย์.. เรนสัมผัสได้..ในทุกครั้ง.. หลับหรือตื่น.. ดินแดนแห่งนั้น..เป็นของเรน.. ... เรนคิดถึง.. พี่แอ็ปเปิ้ลนะคะ.... และเรนเก๊าะคิดถึงพี่ชายพันดาวด้วยคะ..
10 มิถุนายน 2551 08:29 น. - comment id 859731
10 มิถุนายน 2551 10:00 น. - comment id 859766
.... ไพเราะมาก.. ดินแดนแห่งความรัก... ... คิดว่ามีอยู่จริงหรือเปล่า... อาจมีสำหรับ บางคน... .. ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้เลย ... หนุกหรือเปล่านะ
10 มิถุนายน 2551 12:49 น. - comment id 859811
คิดถึงน้องแอ็ปเปิ้ลนะคะ และ ถึงพันดาวด้วยค่ะ ว่าจะไปดูฉากหนังเรื่องนี้ เหมือนกันค่ะ เพราะคงงดงามมาก จะชวนคนที่รักเมืองลาวไปด้วยกันค่ะ The Leap Years ดูแล้วค่ะ เพราะพี่พุดเคยอยู่สิงคโปร์ ประทับใจหนังมากๆค่ะ รักนะคะ