วันนี้แล้วแก้วตาขอลาก่อน จะจากจรแรมไปถึงไกลห่าง เฉพาะหน้าที่จำเป็นไม่เว้นวาง สุดจะอ้างคว้างจัดอนิจจัง ตื่นแต่เช้าเฝ้ารอเวลาจาก จะขอฝากดวงใจไว้ข้างหลัง จะจากแล้วแก้วตาพะว้าพะวัง จะฝากฝังฝากไว้กับใครดี จะฝากฟ้าฝากดินไม่สิ้นห่วง กลัวจะลวงลอบกล้ำให้ช้ำศรี จะฝากลมดมดอมหอมแก้มที โอ้ครั้งนี้พี่หมองนองน้ำตา หรือจะฝากเทพไท้ในสวรรค์ ฝากตะวันจันทร์เจ้าเฝ้าเหลียวหา ก็กลัวถูกภูติผีปีศาจมา ลักลอบพาหนีห่างไม่วางใจ อยากจะมีมนต์ขลังดังคาถา เสกแก้วตามาแทนเป็นแหวนใส่ สวมสนิทติดตัวไม่กลัวใคร อยู่ที่ไหนใกล้กัน..นิรันดร .................................................... คุณพ่อสำเนียง รามดิลก (บิดาไหมแก้วสีฟ้าคราม) : ประพันธ์ไว้เมื่อ ท่านอายุประมาน 20-23 ปี ปัจจุบันท่านอายุ 73 ปี
6 มิถุนายน 2551 18:20 น. - comment id 858112
แวะมาอ่านด้วยคนค่ะคุณไหมฯ สวัสดีวันฝนตกหนักอีกวันค่ะ ระวังสุขภาพกันด้วยนะคะ สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
6 มิถุนายน 2551 20:15 น. - comment id 858164
หวัดดีจ๊ะน้องนิจ หายไปตั้งหลายวันพี่เป็นห่วงจังเลย ไม่สบายหรือเปล่าคะ หรือติดภาระกิจ กลอนของของพ่อเพราะจังเลยค่ะ
6 มิถุนายน 2551 21:21 น. - comment id 858209
พ่อเขียนได้อารมร์ทีเดียวครับ....แสดงว่าช่วง นั้นพ่ออินเลิฟสุดๆ..เลยเชียวแหละ.... อิอิ..บอกพ่อด้วยว่าฝากฝันก็แล้วกัน...จะรักษษ ไว้ให้... แต่น่าแปลก...อยากให้เป็นแหวนแทนที่เป็นสร้อย ซึ่งคนทั่วไปนิยมกัน...
7 มิถุนายน 2551 01:03 น. - comment id 858284
มาเยี่ยมตอนดึก ครับ
7 มิถุนายน 2551 06:20 น. - comment id 858308
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นค่ะ มิน่าถึงว่า คุณไหมแก้วสีฟ้าครามเก่งเหมือนใคร เหมือนคุณพ่อนะเอง คุณพ่อคงสบายดีนะคะ 36%
7 มิถุนายน 2551 07:26 น. - comment id 858325
น่ารักดีน้อ คุณไหมแก้ว เก็บรักษาผลงานคุณพ่อ ไว้ชื่นชม และสืบทอดต่อไป
7 มิถุนายน 2551 07:47 น. - comment id 858332
โห กลอนบทนี้มีอายุประมาณ 50 ปีเลยน่ะครับ ผู้เก็บคงประทับใจ ในบทกลอนนี้ ผู้อ่านก็ทราบซึ้งครับ อยากอ่านอีกจัง มาลงเรื่อยๆ น่ะครับ อ้อ ฝากกราบคุณพ่อด้วย บอกว่า ชื่นชมผลงานท่านครับ
7 มิถุนายน 2551 08:26 น. - comment id 858352
จะกล้าสวมแหวนไหมเนี่ย เสกแก้วตามาเป็นแหวนนี่คงหนักน่าดูเลยนะคะ แวะมาแซวค่ะ คุณพ่อคุณลูก เขียนกลอนเก่งเหมือนกันเลยนะคะ
7 มิถุนายน 2551 09:41 น. - comment id 858380
แด่ คุณโอเลี้ยง ขอบคุณค่ะที่เข้ามาปลอบใจให้หายเหงา ญามี่ กับ แยมมี่ ใช่คนเดียวกันหรือ เปล่าเอ่ย
7 มิถุนายน 2551 09:48 น. - comment id 858385
แด่ พี่ดวง ติดราชการค่ะ สบายดีค่ะพี่ กลอนของพ่อชิ้นนี้พบว่าสอดอยู่ใน สมุดไดอารี่เก่าๆและกระดาษเริ่ม ชำรุดแล้ว และเก็บไว้หัวเตียงแม่ เกรงว่าจะสูญหาย หรือกลัวว่า ลูกหลานบริจาคเตียงให้วัด จะติดไปด้วยค่ะจึงรีบขอมาดำเนินการ บันทึกในเว็บไทยโพเอ็ม ต้องขอบคุณเว็บนี้อย่างมากๆด้วยค่ะ
7 มิถุนายน 2551 10:01 น. - comment id 858393
แด่ คุณฝากฝัน คุณพ่อไหมแก้วฯตอนเป็นหนุ่มรูปหล่อ มาก แต่ไม่อนุญาตให้ลงรูป กลอนนี้ได้มาจากแม่ อนุญาตให้มาลงได้ เพราะกระดาษเก่ามากๆแล้ว เดี๋ยวจะสูญหายค่ะ ยังมีอีกหลายชิ้นแต่ยังไม่อนุญาตค่ะ กว่าจะลงผลงานนี้ได้ ก็ต้องรอลูกชายไหมแก้วฯมาทำให้ เพราะไม่เก่งคอมฯมากมาย ช้าหน่อยค่ะ เป็นแหวนซิดี สวมติดมือตลอด เป็นสร้อยเดี๋ยวใส่ เดี๋ยวถอดค่ะ
7 มิถุนายน 2551 10:15 น. - comment id 858402
คุณไหมแก้ว กลอนเพราะและเป็นอมตะจังเลยค่ะ เหมือนเป็นสมบัติล้ำค่า ที่คุณพ่อท่านมอบไว้ ด้วยจิตวิญญาณ ทีเดียว
7 มิถุนายน 2551 12:43 น. - comment id 858429
แด่ คุณจ่าน้อย ดีใจค่ะที่คุณจ่าน้อย เข้ามาทักทายเยี่ยมเยียน งานยุ่งไหมคะ ขอให้มีสุขภาพดีๆค่ะจะได้ชื่นชมผลงานกันและกัน
7 มิถุนายน 2551 12:47 น. - comment id 858430
แด่ อาจารย์เจี๊ยบ พี่เจี๊ยบชมมากไปค่ะ แต่ก็ภูมิใจค่ะ และขอขอบคุณที่พี่ให้กำลังใจมาตลอด แต่ต้องขอขอบคุณเว็บไทยโพเอ็มอย่างมากๆที่ได้มีโอกาสบันทึกผลงานของครอบครัวเราค่ะ
7 มิถุนายน 2551 12:53 น. - comment id 858431
แด่ คุณกันนาเทวี คุณแม่ท่านเก็บไว้ค่ะ แต่ผลงานชิ้นนี้คุณแม่บอกว่า พ่อไม่ได้เขียนถึงแม่แต่เขียนให้ กับผู้หญิงคนหนึ่งขณะที่พ่อไปอบรม และผู้หญิงคนนั้นเป็นนางพยาบาล คงจะสวยค่ะ และเวลาจากกันตอนอบรม จบแล้วก็คงอาลัยเธอประมาณนั้น
7 มิถุนายน 2551 13:00 น. - comment id 858432
แด่ คุณไร้อันดับ กลอนชิ้นนี้มีอายุมากกว่าไหมแก้วฯ เสียอีกค่ะ เพราะเป็นกลอนที่แม่ยังไม่ได้ แต่งงานกับพ่อเลย แต่แม่เป็นคน ชอบเก็บจดหมายเก่า รูปภาพเก่าๆไว้ ถ้าเป็นกลอนพ่อจีบแม่มีค่ะ แต่ยังไม่อนูญาตค่ะ คงจะเขินมั้ง ต้องรอจังหวะดีๆ ขอบคุณค่ะที่ชื่นชมผลงานท่าน
7 มิถุนายน 2551 13:05 น. - comment id 858433
แด่ คุณเพียงพลิ้ว ขอบคุณค่ะคุณเพียงพลิ้ว ความหมายลึกซึ้งนะคะเสกเป็นแหวนนี่ คืออยากให้อยู่ใกล้ชิดตลอดไปน่ะค่ะ ป่านนี้ผู้หญิงคนที่พ่อไหมแก้วเขียนกลอนถึง เขาจะรู้เรื่องหรือเปล่าเนาะ และก็คงแก่พอๆกันแล้ว
7 มิถุนายน 2551 13:13 น. - comment id 858437
แด่ คุณนิลวรรณ เป็นกลอนที่คุณแม่เก็บไว้ค่ะ แต่เป็นกลอนที่แม่บอกว่าผู้หญิงในกลอนไม่ใช่แม่ เป็นหญิงที่พ่อไปพบตอนอบรมฯ เป็นนางพยาบาล และเมื่อจะจากกันคงอาลัยเธอกระมัง ป่านนี้คงชราภาพพอๆกับคุณพ่อแล้ว กลอนที่พ่อจีบแม่ยังไม่อนุญาต แม่คงจะอาย แม่เก็บใส่กล่อง ไว้อย่างดีค่ะแถมใส่กุญแจอีกแฮะ แต่ชิ้นนี้เก็บไว้ในไดอารี่เก่าๆค่ะ เลยรีบคว้ามาบันทึกไว้ในเว็บเสียเลย ขอบคุณมากๆค่ะที่เป็นกำลังใจมาตลอด
7 มิถุนายน 2551 13:46 น. - comment id 858472
แวะมาชื่นชมบทกลอนแห่งความทรงจำค่ะ
7 มิถุนายน 2551 16:25 น. - comment id 858553
แด่ คุณโคลอน ดีใจค่ะที่มาทักทาย เป็นบทกลอนที่ต้องขอบคุณ เว็บบ้านกลอนที่ได้บันทึกเก็บไว้ คุณพ่อแก่แล้วท่านทำคอมฯไม่เป็นค่ะ เลยต้องดำเนินการให้ค่ะ